چنان دلتنگ شد عطار بي تو شاعر : عطار که شد بر وي جهان زندان کجايي چنان دلتنگ شد عطار بي تو بماندم بي سر و سامان کجايي ز عشقت سوختم اي جان کجايي نه در جان نه برون از...

منم و گوشه‌اي و سودايي شاعر : عطار تن من جايي و دلم جايي منم و گوشه‌اي و سودايي هر دمم سوي شيوه‌اي رايي هر زمانم به عالمي ميلي گاه شيبي و گاه بالايي مانده در انقلاب...

اي راه تو را دراز نايي شاعر : عطار نه راه تو را سري نه پايي اي راه تو را دراز نايي کوته نکند مگر فنايي اين راه دراز سالکان را چون عين فنا بود بقايي عاشق ز فنا چگونه...

گه به کرشمه دلم ز بر بربايي شاعر : عطار گه ز تنم جان به يک نظر بربايي گه به کرشمه دلم ز بر بربايي گه دل و گه جان مختصر بربايي ننگ نيايد تو را که هيچ کسي را عقل براندازي...

زلف تيره بر رخ روشن نهي شاعر : عطار سرکشان را بار بر گردن نهي زلف تيره بر رخ روشن نهي منت روي زمين بر من نهي روي بنمايي چو ماه آسمان داغ گه بر جان و گه بر تن نهي ...

آفتاب رويت اي سرو سهي شاعر : عطار بر همه مي‌تابد الا بر رهي آفتاب رويت اي سرو سهي بر من و من مي‌نبينم ز ابلهي ني خطا گفتم که مي‌تابد بسي نيست چشم کور را از وي بهي...

جان به لب آورده‌ام تا از لبم جاني دهي شاعر : عطار دل ز من بربوده‌اي باشد که تاواني دهي جان به لب آورده‌ام تا از لبم جاني دهي زانکه هم بر تو فشانم گر مرا جاني دهي از لبت...

نگاري مست لايعقل چو ماهي شاعر : عطار درآمد از در مسجد پگاهي نگاري مست لايعقل چو ماهي سيه گر بود و پوشيده سياهي سيه زلف و سيه چشم و سيه دل فرو مي‌ريخت کفري و گناهي...

سرمست درآمد از سر کوي شاعر : عطار ناشسته رخ و گره زده موي سرمست درآمد از سر کوي چون مخموران گره بر ابروي وز بي خوابي دو چشم مستش کاي من ز ميان جانت هندوي ترک فلکش...

گر تو خلوتخانه‌ي توحيد را محرم شوي شاعر : عطار تاج عالم گردي و فخر بني آدم شوي گر تو خلوتخانه‌ي توحيد را محرم شوي تو چو سايه محو خورشيد آيي و محرم شوي سايه‌اي شو تا اگر...