سر برهنه کرده‌ام به سودايي شاعر : عطار برخاسته دل نه عقل و نه رايي سر برهنه کرده‌ام به سودايي بر خاک نشسته باد پيمايي با چشم پر آب پاي در آتش سرگشته شده سري و نه پايي...

دوش از سر بيهوشي و ز غايت خودرايي شاعر : عطار رفتم گذري کردم بر يار ز شيدايي دوش از سر بيهوشي و ز غايت خودرايي حلقه بزدم گفتا نه مرد در مايي قلاش و قلندرسان رفتم به در...

از غمت روز و شب به تنهايي شاعر : عطار مونس عاشقان سودايي از غمت روز و شب به تنهايي آتش عشقت از توانايي عاشقان را ز بيخ و بن برکند ندهد عشق دست رعنايي عشق با نام...

چنان دلتنگ شد عطار بي تو شاعر : عطار که شد بر وي جهان زندان کجايي چنان دلتنگ شد عطار بي تو بماندم بي سر و سامان کجايي ز عشقت سوختم اي جان کجايي نه در جان نه برون از...

منم و گوشه‌اي و سودايي شاعر : عطار تن من جايي و دلم جايي منم و گوشه‌اي و سودايي هر دمم سوي شيوه‌اي رايي هر زمانم به عالمي ميلي گاه شيبي و گاه بالايي مانده در انقلاب...

اي راه تو را دراز نايي شاعر : عطار نه راه تو را سري نه پايي اي راه تو را دراز نايي کوته نکند مگر فنايي اين راه دراز سالکان را چون عين فنا بود بقايي عاشق ز فنا چگونه...

گه به کرشمه دلم ز بر بربايي شاعر : عطار گه ز تنم جان به يک نظر بربايي گه به کرشمه دلم ز بر بربايي گه دل و گه جان مختصر بربايي ننگ نيايد تو را که هيچ کسي را عقل براندازي...

زلف تيره بر رخ روشن نهي شاعر : عطار سرکشان را بار بر گردن نهي زلف تيره بر رخ روشن نهي منت روي زمين بر من نهي روي بنمايي چو ماه آسمان داغ گه بر جان و گه بر تن نهي ...

آفتاب رويت اي سرو سهي شاعر : عطار بر همه مي‌تابد الا بر رهي آفتاب رويت اي سرو سهي بر من و من مي‌نبينم ز ابلهي ني خطا گفتم که مي‌تابد بسي نيست چشم کور را از وي بهي...

جان به لب آورده‌ام تا از لبم جاني دهي شاعر : عطار دل ز من بربوده‌اي باشد که تاواني دهي جان به لب آورده‌ام تا از لبم جاني دهي زانکه هم بر تو فشانم گر مرا جاني دهي از لبت...