0
مسیر جاری :
مثنوی و تابیدن نور الهی بر انسان مولانا (مولوی)

مثنوی و تابیدن نور الهی بر انسان

اگر نور حق بر بنده‌ای بتابد، حتی اگر بنده قادر به ادراک آن نباشد، در او اثر می‌گذارد؛ چنان که کور اگر نور آفتاب را نبیند، گرمی آن را احساس می‌کند. «بی‌فتور» یعنی پایدار. مرحله‌ی بالاتر تأثیر این نور را...
حکمت اوصاف الهی در مثنوی مولانا (مولوی)

حکمت اوصاف الهی در مثنوی

خداوند از آن‌رو خود را سمیع نام نهاده تا بدانی پروردگار هر آن‌چه گویی می‌شنود و لب از سخنان زشت و رکیک فرو بندی. هم چنین خدا بدین جهت خود را علیم نامیده که تو از ترس دانایی او اندیشه‌های فاسد را به ذهن...
تجلی قدرت حق در بیان مثنوی مولانا (مولوی)

تجلی قدرت حق در بیان مثنوی

ای ساده لوح! حتی حرکت بادهای جزئی و ضعیف، بدون تو و حرکت بادبزن امکان ندارد. تأثیر و دخالت جان و جسم ما نیز نفس را پدید می‌آورد و همین نفس را گاه به ستایش و پیام محبت و گاه به هجو و دشنام تبدیل می‌کند....
معرفت توحیدی در مثنوی مولانا (مولوی)

معرفت توحیدی در مثنوی

کسی که به حقیقتِ وجود معرفت و آگاهی دارد، هستی واحد بی‌چون و چند، می‌بیند و غرقه‌ی این بحر است. «رنگ» در این جا قیود و نشانه‌های حیات این جهانی و عوارض عالم تعین است. «فارغ از رنگ»؛ یعنی روحی که نیازهای...
توصیه مثنوی به غافل نشدن از پروردگار مولانا (مولوی)

توصیه مثنوی به غافل نشدن از پروردگار

سخن از اسباب ظاهری و اسباب باطنی است، مولانا می‌گوید: حرارت، آب را بخار می‌کند و سرما بخار را آب می‌کند، اما در آن جا صحبت از این علت‌ها و معلول‌ها نبود. بیرون از دانش‌های این جهانی، قدرت تکوین حق از عدم،...
هدف غایی از آفرینش بشر در نگاه مثنوی مولانا (مولوی)

هدف غایی از آفرینش بشر در نگاه مثنوی

مولانا می‌گوید: هر یک از کائنات به نوعی و به شیوه‌ای در اطاعت حق‌اند. به آیه 56 سوره الذاریات اشاره می‌کند: (وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ)؛ نیافردیم پریان و انسان‌ها را جز آن...
معرفت توحیدی و خودشناسی در مثنوی مولانا (مولوی)

معرفت توحیدی و خودشناسی در مثنوی

منظور مولانا این است که تو آثار عالم غیب و پدیده‌های مادی آفرینش را می‌بینی و به اصل هستی پی نمی‌بری. می‌گوید: چون ما فقط به هستی فردی و ناپایدار خود می‌اندیشیم. با هم نزاع داریم و نمی‌دانیم که بر امواج...
همه در پی یک حقیقت‌اند مولانا (مولوی)

همه در پی یک حقیقت‌اند

تأثیر معنوی موسی همیشه برجای می‌ماند و تا قیامت خواهد بود و صورت کلی این ارشادات و تأثیرات یک سراج (چراغ) عالم‌گیر است که نور آن بر همه می‌تابد. «سفال و پَلیته» کنایه از همین قصه‌هاست که شکل مادی و ظاهری...
آوای توحید در مثنوی مولانا (مولوی)

آوای توحید در مثنوی

ای خدایی که لطف و احسان تو بر آفریدگان، ازلی و همیشگی است، زیرا پیش از آن که ما را به عالم صورت بیاوری در برابر «الست بربکم» گفتم: آری تو پروردگار مایی و لطف تو را پیش از این عالم دریافته بودیم. ‌ای خدایی...
بوگیران سبزفام در بیان مثنوی مولانا (مولوی)

بوگیران سبزفام در بیان مثنوی

سخن از جلوه‌ی مردان حق است. آن کس که بوی خوش رحمانی را از یمن احساس می‌کند، چگونه ممکن است که بوی باطل را در وجود من نشناسد؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «انی لاجد نفس الرحمن من قبل الیمن»...