چون مني را فلک بيازارد
شاعر : مسعود سعد سلمان
خردش بيخرد نينگارد؟ |
|
چون مني را فلک بيازارد |
گرچه بر من چو ابر غم بارد |
|
هر زماني چو ريگ تشنهترم |
بر دل من چو مار بگمارد |
|
چون بيفسايدم چو مار، غمي |
به دگر محنتيش نسپارد |
|
تا تنم خاک محنتي نشود |
جان و دل را گلو بيفشارد |
|
اندر آن تنگيم که وحشت او |
ديدهي من به خار ميخارد |
|
راضيم گرچه هول ديدارش |
بر در او گذشت کم يارد |
|
کز نهيبش همي قضا و بلا |
که دو ديده به دوده انبارد |
|
سقف اين سمج من سياه شبي است |
اختري سخت خرد پندارد |
|
روز هر کس که روزنش بيند |
جز يکي را به زير نگذارد |
|
گر دو قطره بهم بود باران |
به دلم نيک نسبتي دارد |
|
چشم ازو نگسلم که در تنگي |
خاطرم جز به شعر نگسارد |
|
شعر گويم همي و انده دل |
هرچه در باغ طبع من کارد |
|
اين جهان را به نظم شاخ زند |
گر فراوان ترا بيازارد |
|
از فلک تنگدل مشو مسعود |
گر جهان بر سرت فرود آرد |
|
بد مينديش سر چو سرو برآر |
که حق تو تمام بگزارد |
|
حق نخفته است بنگري روزي |
|
مقالات مرتبط