این شورشی محترم!
این خبر، خیلی هم جدید نیست؛ اما یک‌عالمه حرف دارد.
می‌گویند یکی از شورشیان سوری، موفق شده با کمک یک کنترلر بازی‌های رایانه‌ای، کنترل سلاح خودرویی شبیه تانک را در دست بگیرد.
این خودرو که بیش تر شبیه یک کامیون زره‌پوش است، از داخل به چند مانیتور برای نمایش فضای بیرون و یک کنترلر بازی‌های رایانه‌ای برای هدایت و جهت‌دهی به سلاح نصب شده روی خود مجهز شده است.
این شورشی محترم برای طراحی این ماشین جنگی عجیب، از همان مکانیک به‌کاررفته در بازی‌های شبیه‌ساز تانک بهره گرفته است؛ به این شکل که زاویه دید راننده، دقیقا شبیه زاویه دید اول شخص در بازی‌های شبیه‌ساز تانک طراحی شده است.
البته ما از این‌که این وسیله ی ابتکاری کار می‌کند یا چقدر توی جنگ می‌تواند جان مردم بی‌گناه سوریه را به خطر بیندازد، خبر نداریم؛ اما همان‌طور که گفتیم، این خبر برای خودش یک‌عالمه حرف دارد.
می‌گویند یکی از شورشیان سوری، موفق شده با کمک یک کنترلر بازی‌های رایانه‌ای، کنترل سلاح خودرویی شبیه تانک را در دست بگیرد.
این خودرو که بیش تر شبیه یک کامیون زره‌پوش است، از داخل به چند مانیتور برای نمایش فضای بیرون و یک کنترلر بازی‌های رایانه‌ای برای هدایت و جهت‌دهی به سلاح نصب شده روی خود مجهز شده است.
این شورشی محترم برای طراحی این ماشین جنگی عجیب، از همان مکانیک به‌کاررفته در بازی‌های شبیه‌ساز تانک بهره گرفته است؛ به این شکل که زاویه دید راننده، دقیقا شبیه زاویه دید اول شخص در بازی‌های شبیه‌ساز تانک طراحی شده است.
البته ما از این‌که این وسیله ی ابتکاری کار می‌کند یا چقدر توی جنگ می‌تواند جان مردم بی‌گناه سوریه را به خطر بیندازد، خبر نداریم؛ اما همان‌طور که گفتیم، این خبر برای خودش یک‌عالمه حرف دارد.
یک‌دنیا حرف!
موضوع بازی‌های رایانه‌ای و تعامل آن‌ها با دنیای واقعی به یک مسئله ی جدی و خیلی پیچیده تبدیل شده است. شاید باور این موضوع سخت باشد، اما دنیای غرب و دولتمردان آن‌ها براساس این بازی‌ها برنامه‌های بلندمدتی چیده‌اند.
میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا به بازی‌های جذاب رایانه‌ای مشغول هستند؛ بازی‌هایی که ساعت‌ها می‌تواند آن‌ها را مشغول کند؛ آن‌قدر که حتی نمی‌فهمند چقدر وقت صرف بازی کرده‌اند؛ اما آن‌ها نمی‌دانند که به‌طور ناخودآگاه دارند توسط سران کشورهای شان آموزش می‌بینند یا محک می‌خورند.
بله درست خواندید! یک آموزش غیرمستقیم، از راه دور و با کم‌ترین هزینه، برای روز مبادا و مأموریت‌های خیلی سخت!
استفاده از انواع اسلحه‌ها و آموزش شیوه ی استفاده از آن‌ها در بازی‌های رایانه‌ای، خیلی عادی است؛ مثلا در بازی‌های ارائه‌شده در سیستم Xbox Live، کاربران می‌توانند به‌راحتی با کارکرد سلاح‌های واقعی، چگونگی حمله به هدف، میزان برد مؤثر یک سلاح و روش نابودی سوژه، آشنا شوند.
اگر شما در حالت عادی و به‌طور حضوری بخواهید آموزش نظامی ببینید، برای به پایان رساندن یک تمرین نظامی به درجات بالای مهارتی نیاز دارید؛ اما باید بگوییم برای انجام چنین مأموریت‌های سختی اصلا به مهارت بالایی نیاز نیست!!
برای مثال: خلبان‌های دخیل در واقعه ی یازدهم سپتامبر هیچ‌یک تا آن زمان هدایت یک هواپیمای واقعی را عهده‌دار نبودند و همه ی آن‌ها از طریق بازی Microsoft’s Flight Simulator آموزش خلبانی دیده بودند!!!
به همین راحتی! یک‌عده آدم چشم و گوش‌بسته که فقط از طریق بازی آموزش دیده بودند، بدون آن‌که کف دست شان را بو کرده باشند، در یک مأموریت مهم و تاریخ‌ساز شرکت کردند!
آن‌قدرها هم پیچیده نبود! طبق منطق حاکم بر سیستم امنیتی آمریکا، زمانی که مأموریتی خطرناک و پر از ریسک باشد، غالباً زیرکانه‌ترین ایده آن است که به‌جای استفاده از مأمورانی که ممکن است دچار غفلت و خواب‌آلودگی شوند یا قبول خطر مأموریت‌های این‌چنینی، از خدمات فضای مجازی استفاده کرد.
باید بدانید بین سازندگان سلاح و تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای جنگی، رابطه ی ظریف و عجیبی وجود دارد. بیش تر شرکت‌های سازنده ی بازی‌های جنگی، بخش بزرگی از موفقیت خود را مدیون همکاری با تولیدکنندگان سلاح و استفاده از برندهای معروف سلاح‌های جنگی می‌دانند.
یکی از ویژگی‌های بارز بازی‌های جنگی اول شخص، این است که به کاربران خود اجازه می‌دهند تا با استفاده از سلاح‌های جنگی با دشمن فرضی درگیر شده، راه خود را در میدان‌های جنگی باز کنند.
موضوع زمانی قابل تأمل می‌شود که برخی از این سلاح‌ها، مانند Colt M1911 در بازی Call of Duty به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در زمان خشاب‌گذاری بدنه آن‌ها به سمت دوربین چرخیده و بازیکن می‌تواند به وضوح نام برند حک شده روی بدنه ی اسلحه را ببیند؛ همچنین در این بازی امکانی وجود دارد که کاربر می‌تواند از طریق آن، لیستی از برندهای مختلف سلاح موجود در بازی را با توضیحات کامل مشاهده کند.
کاربران این بازی‌ها به همین راحتی با سلاح‌های واقعی آموزش می‌بینند و برای جنگ آماده می‌شوند.
«هنری کسینجر» وزیر خارجه ی آمریکا در دولت «ریچارد نیکسون»، در مصاحبه با پایگاه تحلیلی «گلوبال ریسرچ» گفته است:
«بازی‌های رایانه‌ای که در دهه ی گذشته در آمریکا ساخته شده، دقیقا سناریوهایی را نشان می‌دهد که قرار است اتفاق بیفتد و آمریکا با انتشار این بازی‌ها قصد دارد جوانان خود را برای شرکت در چنین جنگ‌هایی آماده کند... جوانان ما در آمریکا و غرب، آماده شده‌اند؛ چراکه آن‌ها برنامه‌ریزی شده‌اند تا سربازان و مسئولان توپخانه ی خوبی باشند و زمانی که به آن‌ها دستور داده می‌شود تا به خیابان‌ها بروند و چینی‌ها و روس‌های دیوانه را بکشند، آن‌ها از این دستور تبعیت می‌کنند.»
کسینجر یکی از مهم‌ترین استراتژیست‌های دولت آمریکا است. نظرات او تأثیر آشکاری بر سیاست‌های آمریکا دارد.
این اتفاق دقیقا در جنگ سوریه و عراق هم افتاده و شورشیان از الگوهای بازی‌های رایانه‌ای استفاده زیادی می‌کنند. شاید بگویید که اگر جوانان آمریکایی و شورشیان سوریه و عراق دارند برای جنگ آماده می‌شوند، ما هم با این بازی‌ها می‌توانیم برای جنگ آماده شویم و در مقابل آن‌ها بایستیم، اما موضوع به همین سادگی‌ها هم نیست. در بخش دوم این نوشته در ماه آینده به این موضوع می‌پردازیم.
میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا به بازی‌های جذاب رایانه‌ای مشغول هستند؛ بازی‌هایی که ساعت‌ها می‌تواند آن‌ها را مشغول کند؛ آن‌قدر که حتی نمی‌فهمند چقدر وقت صرف بازی کرده‌اند؛ اما آن‌ها نمی‌دانند که به‌طور ناخودآگاه دارند توسط سران کشورهای شان آموزش می‌بینند یا محک می‌خورند.
بله درست خواندید! یک آموزش غیرمستقیم، از راه دور و با کم‌ترین هزینه، برای روز مبادا و مأموریت‌های خیلی سخت!
استفاده از انواع اسلحه‌ها و آموزش شیوه ی استفاده از آن‌ها در بازی‌های رایانه‌ای، خیلی عادی است؛ مثلا در بازی‌های ارائه‌شده در سیستم Xbox Live، کاربران می‌توانند به‌راحتی با کارکرد سلاح‌های واقعی، چگونگی حمله به هدف، میزان برد مؤثر یک سلاح و روش نابودی سوژه، آشنا شوند.
اگر شما در حالت عادی و به‌طور حضوری بخواهید آموزش نظامی ببینید، برای به پایان رساندن یک تمرین نظامی به درجات بالای مهارتی نیاز دارید؛ اما باید بگوییم برای انجام چنین مأموریت‌های سختی اصلا به مهارت بالایی نیاز نیست!!
برای مثال: خلبان‌های دخیل در واقعه ی یازدهم سپتامبر هیچ‌یک تا آن زمان هدایت یک هواپیمای واقعی را عهده‌دار نبودند و همه ی آن‌ها از طریق بازی Microsoft’s Flight Simulator آموزش خلبانی دیده بودند!!!
به همین راحتی! یک‌عده آدم چشم و گوش‌بسته که فقط از طریق بازی آموزش دیده بودند، بدون آن‌که کف دست شان را بو کرده باشند، در یک مأموریت مهم و تاریخ‌ساز شرکت کردند!
آن‌قدرها هم پیچیده نبود! طبق منطق حاکم بر سیستم امنیتی آمریکا، زمانی که مأموریتی خطرناک و پر از ریسک باشد، غالباً زیرکانه‌ترین ایده آن است که به‌جای استفاده از مأمورانی که ممکن است دچار غفلت و خواب‌آلودگی شوند یا قبول خطر مأموریت‌های این‌چنینی، از خدمات فضای مجازی استفاده کرد.
باید بدانید بین سازندگان سلاح و تولیدکنندگان بازی‌های رایانه‌ای جنگی، رابطه ی ظریف و عجیبی وجود دارد. بیش تر شرکت‌های سازنده ی بازی‌های جنگی، بخش بزرگی از موفقیت خود را مدیون همکاری با تولیدکنندگان سلاح و استفاده از برندهای معروف سلاح‌های جنگی می‌دانند.
یکی از ویژگی‌های بارز بازی‌های جنگی اول شخص، این است که به کاربران خود اجازه می‌دهند تا با استفاده از سلاح‌های جنگی با دشمن فرضی درگیر شده، راه خود را در میدان‌های جنگی باز کنند.
موضوع زمانی قابل تأمل می‌شود که برخی از این سلاح‌ها، مانند Colt M1911 در بازی Call of Duty به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در زمان خشاب‌گذاری بدنه آن‌ها به سمت دوربین چرخیده و بازیکن می‌تواند به وضوح نام برند حک شده روی بدنه ی اسلحه را ببیند؛ همچنین در این بازی امکانی وجود دارد که کاربر می‌تواند از طریق آن، لیستی از برندهای مختلف سلاح موجود در بازی را با توضیحات کامل مشاهده کند.
کاربران این بازی‌ها به همین راحتی با سلاح‌های واقعی آموزش می‌بینند و برای جنگ آماده می‌شوند.
«هنری کسینجر» وزیر خارجه ی آمریکا در دولت «ریچارد نیکسون»، در مصاحبه با پایگاه تحلیلی «گلوبال ریسرچ» گفته است:
«بازی‌های رایانه‌ای که در دهه ی گذشته در آمریکا ساخته شده، دقیقا سناریوهایی را نشان می‌دهد که قرار است اتفاق بیفتد و آمریکا با انتشار این بازی‌ها قصد دارد جوانان خود را برای شرکت در چنین جنگ‌هایی آماده کند... جوانان ما در آمریکا و غرب، آماده شده‌اند؛ چراکه آن‌ها برنامه‌ریزی شده‌اند تا سربازان و مسئولان توپخانه ی خوبی باشند و زمانی که به آن‌ها دستور داده می‌شود تا به خیابان‌ها بروند و چینی‌ها و روس‌های دیوانه را بکشند، آن‌ها از این دستور تبعیت می‌کنند.»
کسینجر یکی از مهم‌ترین استراتژیست‌های دولت آمریکا است. نظرات او تأثیر آشکاری بر سیاست‌های آمریکا دارد.
این اتفاق دقیقا در جنگ سوریه و عراق هم افتاده و شورشیان از الگوهای بازی‌های رایانه‌ای استفاده زیادی می‌کنند. شاید بگویید که اگر جوانان آمریکایی و شورشیان سوریه و عراق دارند برای جنگ آماده می‌شوند، ما هم با این بازی‌ها می‌توانیم برای جنگ آماده شویم و در مقابل آن‌ها بایستیم، اما موضوع به همین سادگی‌ها هم نیست. در بخش دوم این نوشته در ماه آینده به این موضوع می‌پردازیم.
نویسنده: ریحانه شاکر
منبع:
vgpostmortem.ir- vgpostmortem.blogfa.com
