تا درين زندان فاني زندگاني باشدت
تا درين زندان فاني زندگاني باشدت
شاعر : عطار
کنج عزلت گير تا گنج معاني باشدت تا درين زندان فاني زندگاني باشدت اين جهانت گر نباشد آن جهاني باشدت اين جهان را ترک کن تا چون گذشتي زين جهان تا به کام خويش فردا کامراني باشدت کام و ناکام اين زمان در کام خود درهم شکن تا که بعداز رنج گنج شايگاني باشدت روزکي چندي چو مردان صبر کن در رنج و غم تا به روز حشر روي ارغواني باشدت روي خود را زعفراني کن به بيداري شب عالم باقي و ذوق جاوداني باشدت گر به ترک عالم فاني بگويي مردوار عرضه کن گر آن زمان راز نهاني باشدت صبحدم درهاي دولتخانهها بگشادهاند در هواي نفس مستي و گراني باشدت تا کي از بي حاصلي اي پيرمرد بچه طبع تا به صورت خانهي تن استخواني باشدت از تن تو کي شود اين نفس سگ سيرت برون زان پس ار تو دولتي جويي نشاني باشدت گر تواني کشت اين سگ را به شمشير ادب چون درآيد مرگ عين زندگاني باشدت گر بميري در ميان زندگي عطاروار