چون به نزغ افتاد آن داناي دين

چون به نزغ افتاد آن داناي دين شاعر : عطار گفت اگر دانستمي من پيش ازين چون به نزغ افتاد آن داناي دين در سخن کي کردمي عمري تلف کين شنو بر گفت چون دارد شرف آن سخن ناگفته نيکوتر بود گر سخن از نيکوي چون زر بود حصه‌ي ما گفت آمد، اينت درد کار آمد حصه‌ي مردان مرد آنچ مي‌گويم يقين بودي ترا گر چو مردان درد دين بودي ترا هرچ مي‌گويم ترا افسانه‌ايست ز آشناي خود دلت بيگانه‌ايست تا منت افسانه مي‌گويم خوشي تو بخسب از ناز همچون سرکشي خواب خوشتر...