مزار حضرت هُوشَع (علیه السلام)

هوشَع نبی (علیه السلام) از پیامبران الهی است که بر قوم بنی اسرائیل مبعوث گردید. نام آن حضرت در قرآن کریم نیامده، ولی در انجیل برنابا با تلفظ «هُوشَع» و در کتاب هوشع نبی (علیه السلام) با تلفظ «هُوشَع» از او یاد شده است.(1) در انجیل برنابا آمده است که هوشَع (علیه السلام) امیر سِبطِ نفتالی بود (2) و محل اقامت او در نزدیکی کوه کَرمِل (در شمال غربی فلسطین). او چهارده سال عمر داشت که ارثیه ی خود را فروخت و به فقرا بخشید و به خدمت حضرت حَجَّی (علیه السلام) رفت. آن حضرت بسیار به تلاوت تورات و صدقه دادن علاقه مند بود تا آن جا که برای او جز دو جامه باقی نماند و چنان شد که روزی دزدان سوریه دست یغما بر سرزمین فلسطین گشوده، پسر بیوه زنی را به اسارت بردند و به طور اتفاقی در آن وقت، هوشَع (علیه السلام) برای گردآوری هیزم به صحرا می رفت که به آن بیوه زن برخورد که می گریست و از ماجرا خبردار شد. پس هُوشَع (علیه السلام) خود را به بردگی فروخت و بهایش را به آن بیوه زن که از واقعه ی اخیر بی خبر بود، داد و او فِدیه پرداخت و پسرش را آزاد ساخت. اما خریدار هوشَع (علیه السلام) او را با خود به منزلش در بیت المقدس برد. حجی نبی (علیه السلام) از غیبت هوشَع (علیه السلام) دلگیر شد، پس فرشته ی خداوند او را آگاه ساخت و حجی (علیه السلام) سخت گریست و سپس به همراهی دو تن از شاگردانش به سوی بیت المقدس روان شدند و در دروازه شهر هوشَع (علیه السلام) را دیدند که باری از نان بر پشت دارد تا به کارگران تاکستان آقای خود برساند. آن گاه حَجَّی (علیه السلام) با هوشَع (علیه السلام) به خانه آقای او رفت و چون آن مرد حجی را شناخت، خشنود شد و گفت: فرخند باد خدای ما که پیغمبر خود را به خانه من فرستاده است و خواست که دست حَجَّی (علیه السلام) را ببوسد، اما حَجَّی (علیه السلام) فرمود: ای برادر، دست غلامی را که خریده ای ببوس، زیرا او بهتر از من است و سپس به تمام ماجرا او را خبر داد و آن مرد هوشَع نبی (علیه السلام) را آزاد کرد.(3)
از سال های پایانی عمر حضرت هوشَع (علیه السلام) و مدفن او اطلاعی در دست نیست، اما مزاری منسوب به آن حضرت در غرب اردن وجود دارد. این بقعه در شهرک «زی» در نزدیکی شهر «سَلْط» در غرب اردن واقع شده است. عمارت بقعه مبارکه، بنایی ساده از لاشه سنگ و ملاط گچ است و دو گنبد کوچک دارد که در زیر یکی از گنبدها، قبر منسوب به حضرت هوشَع (علیه السلام) به طول 10 متر و ارتفاع 1/20 متر قرار گرفته است. در کنار این بقعه مسجد و کتابخانه ای نیز به تازگی ساخته شده است. انتساب این بقعه به حضرت هوشَع پیغمبر (علیه السلام) بر اساس اطلاعات بومی است و سند مستحکمی در این باره وجود ندارد و شاید به همین دلیل است که برخی از زائران، این مقبره را به حضرت یوشَع بن نون (علیه السلام) ــ وصی حضرت موسی (علیه السلام) ــ نسبت می دهند و حال آن که حضرت یوشَع (علیه السلام) در کوه های شمالی فلسطین به خاک سپرده شده و این اشتباه شاید به دلیل شباهت تلفظ «هُوشَع» و «یُوشَع» پیش آمده است.

پی نوشت ها :

1ــ انجیل برنابا، 2/187، 5، 11؛ 5/67؛ کتاب هوشع، 1/1.
2ــ سبط نفتالی، یکی از اسباط دوازده گانه ی بنی اسرائیل است.
3ــ انجیل برنابا، 1/187ــ 34.

منبع: رامین نژاد؛ رامین، (1387)، مزار پیامبران، مشهد: بنیاد پژوهش های اسلامی، چاپ اول.