بزرگوار کسی است که آبرویش را با مالش حفظ کند و فرومایه کسی است که مالش را با آبرویش حفظ کند.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
الکریمُ مَن صانَ عِرضَهُ بِمالِهِ وَ اللَّئیمُ مَن صانَ مالَهُ بِعِرضِهِ؛

بهترین چیزی که نوجوانان باید فراگیرند، چیزهایی است که در بزرگسالی خود به آنها نیاز خواهند داشت.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أولَی الأشیاءِأن یتَعَلَّمَها الأحداثُ الأشیاءُالَّتِی إذا صاروُارِجالاً إحتاجوا إلَیها؛

صبر به سوی سختی های زمانه تیر می افکند و بی تابی از یاری کنندگان ِ زمانه است.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
الصَّبرُ یُنَاضِلُ الحِدثَانَ وَ الجَزَعُ مِن أعوَانِ الزَّمَانِ؛

انسان با ايمان دائماً مشغول به ذكر خداوند، بيشتر اوقات در حال تفكّر بر نعمت هاي الهي، شاكر (بر نعمات) و در موقع بلاء و سختي نيز

امام علی علیه السّلام فرمودند:
المؤمِنُ دائم الذِّكرِ، كَثيرُ الفكرِ عَليَ النّعماءِ شاكِرٌ وَ فِي البلاءِ صابرٌ؛

ايمان درختي است كه ريشه اش يقين، شاخه اش تقوي، نور و شكوفه اش حياء و ميوه آن سخاوت است.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
الايمانُ شجرةٌ، اصلُهَا اليقينُ و فَرعُهَا التّقي و نورُهَا الحياءُ و ثَمَرُها السّخاءُ؛

ثمره و نتيجه ايمان، رستگاري در نزد خداوند است.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
ثمرةُ الايمانِ الفوزُ عند الله؛

پائين آوردن صدا، فروبستن چشم و اعتدال در راه رفتن از نشانه هاي ايمان و دينداري نيكو است.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
خَفضُ الصَّوت و غَضُّ البَصرِ و مشيُ القَصْد من أمارَةِ الايمانِ و حُسنِ التّدين؛

بر شما باد به صبر و شكيبائي، زيرا نقش صبر در ايمان همانند سر است براي بدن، و همان طور كه بدن بدون سَر فايده اي است، در ايمانِ ب

امام علی علیه السّلام فرمودند:
وَ عليكُم بالصّبر فانَّ الصّبرَ من الايمان كالرّأسِ من الجَسَدِ، و لا خيرَ في جَسَدٍ لا رأسَ مَعَهُ و لا في ايمانٍ لا صبرَ مَعَهُ؛

ايمان بر چهار ركن استوار است: توكّل بر خدا، واگذاري كارها به پروردگار، تسليم امر و فرمان خدا بودن و راضي بودن به قضايِ الهي.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
الايمانُ علي أربعة أركانٍ: اَلتوكّلُ علي الله، و التفويضُ اِليَ اللهِ، و التسليمُ لأمرِ اللهِ و الرّضا بقضاءِ اللهِ؛

غذا دادن به اسير و خوشرفتارى با وى حقى است واجب ، هر چند (بخواهى) فردا او را بكشى .

امام على عليه السّلام فرمودند:
إطعامُ الأسيرِ والإحسانُ إليهِ حقٌّ واجبٌ ، وإنْ قَتَلْتَه مِن الغدِ .