می‌شدی عازم بـا سـوزِ سینه        بـا حَسَنینـت تــو از مـدینه از سحر تا شام ناله می‌کردی      دشت دل را پر لاله می‌کردی شهادت حضرت فاطمه...

شد بیت الاحزان ویران ز کینه            خجـالت از تو کِشَد مدینه بَهـــرِ آوا و گریـــۀ مـــاتم   تا احُد رفتی تو به قدّ خم شهادت حضرت فاطمه...

دردت همیشـه از من نهفتی       بـا دختـرت از کوچــه نگفتی شاهـد تـو ای نــور افـلاکی         صــورت نیلـی، چــادر خاکی شهادت حضرت فاطمه زهرا...

ای مهر اثـر از شفـق نداری           دیگـر بـه جسمـت رمق نداری کم‌کم از ظلم خصمِ پیغمبر          یــاسِ عمـر تـو مـی‌شود پرپر شهادت حضرت فاطمه...

بهـر دفـاع از اسـلام و رهبر         در بیــن بستــر افتــاده مــادر آمده از غم جان مـن بر لب         شد روان اشک از دیدۀ زینب شهادت حضرت...

از چه تو رنگی بر رخ نداری                 بهر ولایت جان می‌سپاری یـاس رخسـار تـو شده نیلی      پیش چشم من خورده‌ای سیلی شهادت حضرت فاطمه...

بـوی یتیمـی مـی‌رسد امشـب           زین سوزِ غم بر مشامِ زینب مصحف اشکش خواندنی باشد            مـادرم دیگـر رفتنـی باشد شهادت حضرت فاطمه...

یــار و انــیس و دلبـر زهـرا               آمـد کنـار بستــر زهـرا گفت و من نور منجلی هستم      دیدگان بگشا من علی هستم شهادت حضرت فاطمه...

چون باخبر شد از داغ زهرا       گردیده بی‌هوش از غصّه مولا فاتح خیبر بـر زمین افتـاد          گوئیا آن دم مرتضی جان داد شهادت حضرت فاطمه زهرا...

شدم ز نالـه بـی‌صبر و بی‌تاب    بر جسم زهرا، أسما بزیر آب بسکه دشمن بر او ستم کرده        بــازوی یــار من ورم کرده شهادت حضرت فاطمه زهرا...