توبه ها کردم ولی بازم گنهکار آمدم خوب می دانم رفیق نیمه راهت آمده با تمام معصیت هایم دوباره آمدم روزه دار مضطرت بر توبه گاهت آمده هر سحر...

امشب شب آدینه و فردا رمضان ا‌ست تن در ذَوبان آمد و جان در طیران است بربند ره لقمه و بگشا ره دیدار تن طالب نان آمد و جان طالب جان است...

ای خالق دو دنیا پاک از گناهمان کن ما بنده و تو مولا پاک از گناهمان کن ماه خدا دمیده مهمان تو رسیده رحمی دوباره بر ما... پاک از گناهمان کن

ما خیل بندگانیم، ما را تو می‌شناسی هر چند بی‌زبانیم، ما را تو می‌شناسی ویرانه‌ایم و در دل گنجی ز راز داریم با آن‌که بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی

با هر کسی نگوییم راز خموشی خویش بیگانه با کسانیم ما را تو می‌شناسی آیینه‌ایم و هرچند لب بسته‌ایم از خلق بس رازها که دانیم ما را تو می‌شناسی

بنده چون شد وارد وادی ایمان بهتر است نقش بندد چونکه ایمان بر دل و جان بهتر است بنده باید انس گیرد با مناجات سحر نیمه شب اشک و نماز و ذکر و...

باز کن در را گدای رو سیاهت آمده باز کن در را که عبد بی پناهت آمده آمده در کوبد و محتاج یک لبیک توست قطره ای کوچک به دریای نگاهت آمده

بهار، وصف دل‌انگیز مهربانی تو جهان ز رایحه‌ات... باغی از گل خنده‌ست کسی‌که عشق تو در دل ندارد آدم نیست و مثل خار و خسی در هوا پراکنده‌ست

ای یار ناگزیر که دل در هوای توست جان نیز اگر قبول کنی هم برای توست غوغای عارفان و تمنای عاشقان حرص بهشت نیست که شوق لقای توست

ما بندگان خوار و ذلیلیم و خاکسار تو چاره‌ساز و بنده‌نوازی و ذوالعُلا از ما خطا و معصیت اندر تمام عمر از تو عطا و عفو و گذشتن ز هر خطا