گفتم به چاه ای دل شب محرم علی امشب مباش منتظر مقدم علی هر شب صدای غربت او بود و گوش تو امشب تویی و زمزمۀ ماتم علی شهادت امام علی علیه السلام...

کوفه پس از حیدر فضای مبهمی داشت آن شهر غم هر گوشه آثار غمی داشت در کوچه های شهر غم آلود کوفه هرجا یتیمی بود حال درهمی داشت شهادت امام علی...

با کوله‌بار نان، شبِ آخر قیام کرد  مردی که هرچه داشت به کف وقف عام کرد  یک در میان جواب سلامش نمی‌رسید  آن که خدا به هر قدم او سلام کرد شهادت...

آسمان بود و علی بود و شب و غمهایش گردی از غصه نشسته به روی سیمایش آخرین سفره ی افطارعلی فرق نکرد باز هم نان و نمک در عوض خرمایش شهادت امام...

ای تیغ مرا لبالب از یارب کُن ای تیغ بیا و راحتم امشب کُن بشتاب و سرِ مرا شکاف اما باز رحمی به دلِ سوخته ی زینب کُن  شهادت امام علی علیه السلام...

بغض بابا وسط سفره ی افطار شکست هی فرو خورد و فرو خورد و به هر بار شکست حفظ ظاهر به خدا سخت تر از هر کاری ست چهره ی پیر پدر پای همین کار شکست ...

گل لبخند تو نگذاشت بدانند که بود یک جهان غصه درون دل وارستۀ تو خلق، یک لحظه زدرد دلت آگاه نشد بی صدا بود ز بس گریۀ پیوستۀ تو شهادت امام علی...

گر چه در خاک نهان شد بدن خستۀ تو کعبۀ خلق بود خانۀ در بستۀ تو شمع سان سوختی و آب شدی دم نزدی که جهان سوخته از گریۀ آهستۀ تو شهادت امام علی...

وقتی که آسمان نجف پر ستاره شد بر قبر نوح بُهت زده در نظاره شد آدم برای دیدن حیدر شتاب داشت تابوت روی دوش ملائک سواره شد شهادت امام علی علیه...

آن قلافی که به کوچه بازوی زهرا شکست تیغ آن محراب کوفه فرق حیدر را شکست درد پنهان علی امشب مداوا می شود با رُخی غرق به خون مهمان زهرا می شود ...