مهدی تو را قسم بر پهلوی مادرت در ماتم حسین و عَمِّ دلاورت مولا بیا که دل‌‎ها یک کاسه خون شده ظلم و ستم رسیده تا خطِّ آخرت شهادت امام حسین...

شاخ گلی ز باغ امامت به خاک ریخت زین غم، زبان بلبل گوینده لال شد افتاده بین به خاک امامت ز تشنگی سَروی کز آب دیده‌ی زهرا نهال شد شهادت امام...

به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد سری گردن کشید از مرگ، قدر نیزه‌‌ای روزی که نامش آفتابِ جان سرگردان...

بعد از سه روز جسم عزیزش کفن نداشت یوسف‌‌ترین شهید خدا پیرهن نداشت او رفت تا که زنده کند رسم عشق را از خود گذشته بود، غم ما و من نداشت شهادت...

در سینه‌ی کربلا که چون گل پاک است هفتاد و دو خورشید نهان در خاک است هفتاد و دو خورشید که هر خورشیدی روشنگر منظومه‌‌ای از افلاک است شهادت...

خوشا دلی که می‌شود وقف عزای کربلا شراره‌اش شَوَد به جان سوز و نوای کربلا راهِ حسین بن علی راهِ خوشِ سعادت است حسین حسین گفتنِ ما تقرّب و عبادت...

تا در پی عشق تابناک افتادند اصحاب حسین سینه‌‌چاک افتاند هفتاد و دو سرو ناز چون اشک وداع در پای امام خود به خاک افتادند شهادت امام حسین علیه...

تا حسینی نشود جان و دل عاشق دوست در ره مهر و وفا پا به رکابش نکنند رنگ و بو از چمن عشق تو باید گیرد هر گلی را که در این باغ، گلابش نکنند ...

هفت آسمان پُر است ز گرد عزای تو چشمان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم است کعبه سیاهپوش عزایت شد و هنوز شور غمت به سینه‌ی پُر شور زمزم است شهادت...

سلام ای حلق محزون، ای گلوی روشن گلگون که عالم شعله‌‌ور شد از طنین صوتِ قرآنت تو را از سنگ و چوب و بوریای کهنه پرسیدم تو را از ریگ‌های داغ...