آن کس که بود معصوم و پاک و مظلوم واویلا واویلا آخر ز زهر کینه گشته مسموم واویلا واویلا  صادق که بر درد همه طبیب است واویلا واویلا  در شهر...

مدینه شد لبریز ماتم امشب واویلا واویلا  موسی‌بن‌جعفر سوزد از غم امشب واویلا واویلا مدینه الرسول عزا گرفته واویلا واویلا  اهل ولا امشب نوا...

مهمان جام زهری و در غربت و سکوت در ظلم اشقیا و به اجبار می روی آقا نشسته خون جگر بر لبانتان با چشم های بی رمق و تار می روی آن قدر با سکوت...

دشمن سوار مرکب و آقای من چرا پای برهنه همره اشرار می روی                        پیچیده عطر فاطمه در کوچه های شهر با یاد یاس و آتش و دیوار...

در غربت مدینه و بی یار می روی با حالتی شکسته و تب دار می روی عمامه ات کجاست عزیز دل نبی  این گونه بی عبا و گرفتار می روی شهادت امام صادق...

میان کوچه به مثل مادر پای پیاده تا پای منبر مرا کشیدند بر خاک کوچه با ضرب سیلی مانند کوثر شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

جگرم سوخته از زهر نباشد، که عدو ناسزا داد به زهرا که جگر ریخت به هم اثری نیست به جا جز سرم، از زهر ولی صورت مادرم از شعله ی در ریخت به هم ...

قلبم از کینه ی دشمن چقَدَر ریخت به هم تا که زد بر جگرم زهر شرر ریخت به هم یاد بزمی که بپا کرد در آن شب منصور از سر شب جگرم تا به سحر ریخت...

شب بود، ز کوچه‌ها توانم بردند در نیمه‌ی‌ شب هستی‌ و جانم بردند با پای برهنه دست بسته دیدم آن شب همه‌ی روح و روانم بردند شهادت امام صادق علیه...

سالها بود که با روضه‌ی مادر می‌سوخت آنقدر سوخت دلش دور و برش را سوزاند قاتلِ مادر او باز سراغش آمد هیزم آورده و دیوار و دَرَش را سوزاند شهادت...