ای اصل امید! بیم‌ها را دریاب بابای همه! یتیم‌ها را دریاب هر چند خدا خودش کریم است، آقا! لطفی کن و یاکریم‌ها را دریاب<br...

درسی که مرور می‌کنی، عاشوراست هر جا که عبور می‌کنی، عاشوراست ای وارث زخم‌های هفتاد و دو تن روزی که ظهور می‌کنی، عاشوراست<br...

این ماه که چون چراغ تو می‌سوزد عمری‌ست که در فراق تو می‌سوزد خورشید که هر روز تو را می‌بیند در آتش اشتیاق تو می‌سوزد

یک عمر تو زخم‌های ما را بستی هر روز کشیدی به سرِ ما دستی شعبان که به نیمه می‌رسد آقاجان! ما تازه به یادمان می‌آید هستی!

در تاک مگر شراب پنهان نشده؟ در غنچه مگر گُلاب پنهان نشده؟ ای بی‌خبران که مُنکر صبح شدید در شب مگر آفتاب پنهان نشده؟

ای عشق! بیا که سینه‌هامان شد چاک «این النّبأ العظیم؟»، گشتیم هلاک چشمی که تو را ندیده باشد کور است خون شد دل ما، «متی ترانا...

هر روز به دنبال جوابی دیگر هر روز کشیده‌ام عذابی دیگر هر شب به هوای دیدنت از خوابی آسیمه دویده‌ام به خوابی دیگر

نه شرم و حیا، نه عار داریم از تو امّا گِله بی‌شمار داریم از تو ما منتظر تو نیستیم آقا جان تنها همه «انتظار» داریم از تو...!

بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی انتظار بر دلم ترسم بماند آرزوی وصل یار تشنه‌ی دیدار یارم ای عجل مهلت بده تا ببینم با دو چشمم...

بیا بیا گل نرگس عزای مادر توست صفای فاطمیه از صفای مادر توست اگر که سائلم و نوکر همیشگی ام فقط به خاطر لطف و عطای فاطمه...

هیچ امید نداریم به تدبیر کسی غیر از او عشق در دولت مهدی است که معنا شدنی است مادرش درس به ما داد که تنها و غریب پشت در،...

چشمم به جز بروی تو بینا نمی‌شود مایل به سیر و گشت و تماشا نمی‌شود عالم اگر به طنز شود چون تو نیستی لب‌های من به خنده دگر...

صدایت می کنم، عالم شمیم عود می گیرد دو چشمانم به یاد تو، غمی مشهود می گیرد شبی در خلوت لاهوتی روحم تجلّی کن که دارد شعر‌هایم...

ای یوسف زهرا به کجایی ای ماه دل آرا به کجایی در راه تو من دیده به راهم ای گمشده ی ما به کجایی

دوباره رفت زمستان ولی بهار نیامد جهان کهنه ی ما با شما کنار نیامد زمین به گیسوی خود گل زد و کنار خیابان نشست و وعده ی شادی...

دیده هامان ز فراق است که بارش دارد قلب ها از تپش عشق تو لرزش دارد چشم پر خون من هر سال ز دوری و فراق روزهایی که نبودید شمارش...

ای که دیدار تو رویای شب تار من است یک نگاه تو طبیب دل بیمار من است گر به دادم نرسی می روم از دست، بیا نامت آرامش این قلب...

گرفته قلبم  و آه، هم مدد مرا ندهد برای درد فراقت کسی دوا ندهد به راه مانده نگاهم بیا گل نرگس کسی به جز تو پناهی به بینوا...

کاش می آمدی و با تو جهان گل می کرد از گلستان رُخت گلشنِ جان گل می کرد می شکفت از قدمت خنده به لب های زمین با تماشای حضورِ...

چقدر وصف شما ای بهار ما را کشت نیامدی، عطش انتظار ما را کشت نیامدی و زمین در ملال می پوسد میان چرخش این ماه و سال می پوسد