این هفته هم گذشت تو اما نیامدی خورشید خانواده ی زهرا نیامدی از جاده ی همیشه ی چشم انتظارها ای آخرین مسافر دنیا نیامدی

خیال روی تو در هر طریق همره ماست نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست به رغم مدعیانی که منع عشق کنند جمال چهره تو حجت موجه ماست

چشمم به جز بروی تو بینا نمی شود مایل به سیر و گشت و تماشا نمی شود عالم اگر به طنز شود چون تو نیستی لب های من به خنده دگر وا نمی شود

خاطر ما ز فراق تو پریشان تا چند خانه ی دل بود از هجر تو ویران تا چند دوستان از غم تو بی سر و سامان تا چند در پس پرده ی غیبت شده پنهان تا چند

دل بود شیفته ی طره ی مویت ای دوست جان به لب آمده از دوری رویت ای دوست چشم ما هست شب و روز به سویت ای دوست کس نیاورد خبر از سر کویت ای دوست

روی زیبای تو ای دوست ندیدم آخر نغمه ی روح فزایت نشنیدم آخر گلی از گلشن وصل تو نچیدم آخر چون هلال از غمت ای ماه خمیدم آخر

آتش عشق تو در سینه نهفتن تا کی طعنه ز اغیار تو ای یار شنفتن تا کی همه شب از غم هجر تو نخفتن تا کی روی نادیده و اوصاف تو گفتن تا کی

الا به باغ وجودم گل بهار بیا به احتضار فتادم ز انتظار بیا نوید فتح و ظفر در فروغ طلعت تو است چو آفتاب از آن سوی کوهسار بیا

همه منتظر هستیم که آیی به مدینه کنی یاد، کنی یاد، ز مسمار و ز سینه ز سوز تو مدینه شود محشر کبری کجایی گل زهرا، کجایی گل زهرا

ای وجودت بر تن بی جان عالم جان بیا ای ظهورت دردها را خوشترین درمان بیا ای جواب ناله مظلومی قرآن بیا ای همه جان‌ها به خاک مقدمت قربان بیا