الهى همين قدر فهميده ام كه خدا است و دارد خدايى مى كند.

الهى چه عزیز است او که تو او را خواهی ور بگریزد او را در راه آریی.

الهی! با بهشت چه سازم و با حور چه بازم؟ مرا دیده ای ده که از هر نظری بهشتی سازم.

الهی! نَفَسی ده که حلقه بندگی تو در گوش کند و جانی ده که زهرِ حکمت تو نوش کند.

الهی! محبت تو گلی است، محنت و بلا خار آن؛ آن کدام دل است که نیست گرفتار آن؟

الهی! در دلِ دوستانِ تو، نور عنایت پیداست و جان ها در آرزوی وصال تو حیران و شیداست. چون تو مولا که راست؟ و چون تو دوست کجاست؟

الهى هر چه پيش آمد خوش آمد كه مهمان سفره توايم.

الهى از من آهى و از تو نگاهى.

الهى تو را دارم چه كم دارم پس چه غم دارم.

الهى تا تو لبيك نگويى كجا من الهى گويم.