عشق را در دل نگه دار؛ زندگي بدون آن همچون باغي‌ست بي‌بهره از آفتاب كه گل‌هاي آن، همه پژمرده باشند.(اسكار وايلد)

عشق، نمك پاشيدن به زخم‌هاي كهنه نيست، مرهم نهادن است و شفا بخشيدن. برخاستن و پيش رفتن است و آشتي كردن با زندگي.(لئوبوسكاليا)

تنها زماني درمي‌يابيم بنيان عشق انساني چيست كه عشق را كمتر بخواهيم و بيشتر ببخشيم.(لئوبوسكاليا)

عشق، سبُك‌سر نيست؛ روي ناخوشايند زندگي را هم مي‌بيند، ولي به سبب پايندگي خود، منفي‌بيني را سرمنزل نهايي خود نمي‌شمارد.(لئوبوسكاليا)

با عشق مي‌توانيم آن گونه ببينيم كه تاكنون نديده‌ايم.(لئوبوسكاليا)

عشق راستين، خودخواهانه نيست.(لئوبوسكاليا)

در عشق مي‌توانيم به جايي برسيم كه گذشت و چشم‌پوشي را رواتر از سرزنش و نكته‌سنجي بدانيم.(لئوبوسكاليا)

عاشقان، فقط به بهروزي دل نمي‌بندند، براي آن تلاش هم مي‌كنند.(لئوبوسكاليا)

اگر آدم گرفتار رنج عشق است، سبب نمي‌شود اجازه‌ي هر كاري را به خودش بدهد.(كريستين بوبن)

دوام عشق در گرو رشد آن است.(لئوبوسكاليا)