به شخصیت کودک احترام بگذاریم بدون اجازه به وسایلش دست نزنیم و از وی اجازه بگیریم تا او نیز احترام به دیگران را بیاموزد.

تا آنجا که ممکن است، سفارش های خود به کودکان را غیرمستقیم و با طرح پرسش بیان کنیم.

روحیه و ویژگی های کودکان را بشناسیم و با هر کودکی متناسب با روحیه و خواسته ای درونی او رفتار کنیم.

در پاسخ به پرسش های کودکان، صراحت لهجه، صداقت در گفتار و سادگی و کوتاه بودن پاسخ را از یاد نبریم.

بایسته است امور مادی را در نظر کودک کم اهمیت و امور معنوی را بزرگ جلوه دهیم.

پدر و مادر همواره می توانند با صبر و حوصله و دقت، به سخنان کودک گوش دهند تا وی همیشه حرف های خود را با آنها در میان بگذارد.

تذکرهای پدران و مادران و مربیان، هنگامی بر کودکان اثر مثبت دارد که خود، نمونه ای عملی برای آنها باشند.

کودکان را در برقراری ارتباط با هم سالان یاری دهیم.

کنجکاوی و میل به دانستن و شناختن، از جمله ویژگی های انسانی است که در کودکی به طور جدی و آشکار بروز می کند؛ کودکان پژوهش گرانی بزرگند.

باید در انتظارهای خود ازکودکان تجدیدنظر کنیم و به چشم بزرگ سالان به آنان ننگریم.