روح هیچ کودکی خبیث نیست، این ما هستیم که باعث سعادت یا شقاوت او می شویم.

فواید تواضع را به فرزند خود گوشزد کنیم و چگونه ارتباط برقرار کردن با خدا را در همان دوران کودکی به او آموزش دهیم.

در رفتار با کودکمان دلسوزی بیش از حد نداشته باشیم، برای اشتباهات آنها از تنبیه هم استفاده کنیم، داوری تلخ را هم به فرزندمان می خورانیم.

هدیه دادن به فرزندمان کار بسیار خوبی است اما مراقب باشیم که حسادت دیگر بچه ها را تحریک نکنیم.

می توانیم بچه ها را تبدیل به پلی برای سعادت خود کنیم.

در حال مهم‌ترین کارها به بهانه دعا و عبادت از توجه به کودکمان غافل نشویم.

ارزش نیکی به فرزندمان را همچون نیکی به پدر و مادر بدانیم.

در تربیت فرزند خود دقت کنیم، تربیت ما حتی در چگونگی راه رفتن فرزندمان اثر دارد.

با تربیت خوب بچه مان، به خودمان احترام گذاشته ایم.

اگر فرزندتان را خوب تربیت نمی کنید، حداقل جلوی خوب شدن فرزند خود را نگیرید.