آزادی غیر معقول زنان ـ که آزادی در اسارت هوا و هوس است ـ شعله‌های هوس و گناه را در مردان بر می‌فروزد و جامعه را به سمت آلودگی و فساد می‌کشاند.

از پی‌آمدها زیان‌بار رعایت نکردن عفاف و حجاب، طلاق و جدایی زن و شوهر و از هم پاشیدن نظام خانواده است.

پوشیدن لباس تنگ، بدن نما، تحریک‌کننده و بد شکل، آرایش نامناسب و نداشتن وقار، نشانه عدم اعتماد به نفس است.

ظهور بی‌حجابی حتی به مقدار کم با توجه به پیشینه فرهنگی، الگو آموزشی و تربیتی غالب، حساسیت‌های وجدان جمعی مراقبت و کنترل افکار عمومی و سیاست‌های...

اگر پدیده بدحجابی یا بی‌حجابی عمومیت پیدا کند، به باورهای دینی که پایه نظم دینی هستند، آسیب جدی وارد می‌کنند.

مرد در عمق وجودش از ابتذال، تسلیم و رایگانی زن متنفر است و عزت، استغنا و بی‌اعتنایی او را می‌ستاند.

مردی وجود ندارد که آرزوی داشتن همسر عفیف و باحیا را در سر نپروراند یا از زیستن در کنار چنین زنی لذت نبرد.

بد پوشی و برهنگی بستر تحریک و مزاحمت مردان در حق زنان را پدید می‌آورد.

بی‌حجابی کلید تخریب ارزش‌های زنانه است.

یکی از راه‌های مبارزه با بدحجابی و بی‌حجابی، اعتلای فرهنگ حجاب در جامعه است.