یک زن کامل و زنی که به ارزش‌های بالاتر می‌اندیشد، بی‌نیاز از خودنمایی و ارزش‌های پست و ذلیل‌گونه است.

اگر زن از حصار محکم پوشش درآید، در معرض دیده‌های آلوده و قلوب منحرف قرار می‌گیرد و آرامش خود را از دست می‌دهد.

تظاهر به بدحجابی نشانه پای‌بند نبودن و بی‌مبالاتی فرد به احکام و اعتقادات اسلامی است.

بدحجابی علاوه بر اینکه خود یک ناهنجاری اجتماعی به شمار می‌آید و جامعه را به بی‌بندوباری می‌کشد، زمینه‌ساز بسیاری از زشتی‌های اخلاقی نیز هست.

هر انسانی مادام که به یک سلسله ارزش‌ها و بینش‌ها، معتقد و دل‌بسته باشد، لباس متناسب با آن ارزش‌ها و بینش‌ها را از تن بیرون نخواهد کرد.

یکی از آثار بی‌حجابی بانوان، تزلزل خانواده‌هاست.

زن بی‌حجاب می‌خواهد با زنانگی خود در دل دیگران جا باز کند نه با انسانیت خود.

افکار ناپاک که نتیجه افسارگسیختگی اندیشه و عدم کنترل انسان بر نحوه فکر کردن است، کم کم آینه دل را سیاه می‌کند و زمینه فساد را فراهم می‏سازد.

وقتی آگاهی افراد جامعه نسبت به ضرورت حجاب بالا رفت، دیگر نیازی نیست که نیروی تهدیدآمیز از بیرون، زنان را مجبور به رعایت حجاب سازد.

زنی که دل به حق داده و فرجام زندگی دنیوی‌اش را پذیرفته، چطور حاضر می‌شود خودآرایی و خودنمایی کند و خود را در معرض نگاه‌های آلوده قرار دهد؟