درين نشيمن خاکي بدين صفت که منم شاعر : عطار ميان نفس و هوا دست و پاي چند زنم درين نشيمن خاکي بدين صفت که منم ز دست چرخ فلک جامه پاره پاره کنم هزار بار برآمد مرا که يکباري...

ازين دريا که غرق اوست جانم شاعر : عطار برون جستم وليکن در ميانم ازين دريا که غرق اوست جانم گشاده شد به دريا ديدگانم بسي رفتم درين دريا و گفتم سر مويي ز دريا مي ندانم...

ز تو گر يک نظر آيد به جانم شاعر : عطار نبايد اين جهان و آن جهانم ز تو گر يک نظر آيد به جانم تو داني ديگر و من مي ندانم مرا آن يک نفس جاويد نه بس ز شادي چون قلم بر...

از در جان درآي تا جانم شاعر : عطار همچو پروانه بر تو افشانم از در جان درآي تا جانم پس از آن حال خود نمي‌دانم چون نماند از وجود من اثري چون نمانم به جمله من مانم ...

گر در سر عشق رفت جانم شاعر : عطار شکرانه هزار جان فشانم گر در سر عشق رفت جانم تاريک شود همه جهانم بي عشق اگر دمي برآرم در ششدره‌ي صد امتحانم تا دور فتاده‌ام من...

چون نام تو بر زبان برانم شاعر : عطار صد ميل به يک زمان برانم چون نام تو بر زبان برانم کشتي روان روان برانم بر نام تو در ميان خشکي صد سيل ز ديدگان برانم زين درياها...

از عشق در اندرون جانم شاعر : عطار دردي است که مرهمي ندانم از عشق در اندرون جانم خونابه گرفت ديدگانم بي روي کسي که کس نديد است نه نام بماند و نه نشانم از بس که نشان...

چو خود را پاک دامن مي ندانم شاعر : عطار مقامي به ز گلخن مي ندانم چو خود را پاک دامن مي ندانم چو خود را مرد جوشن مي ندانم چرا اندر صف مردان نشينم بتر از خويش دشمن مي...

من اين دانم که مويي مي ندانم شاعر : عطار بجز مرگ آرزويي مي ندانم من اين دانم که مويي مي ندانم چنان غرقم که مويي مي ندانم مرا مبشول مويي زانکه در عشق ز دو کونش رکويي...

زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم شاعر : عطار خال و لبت از مشک و شکر باز ندانم زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم آهي که برآرم ز شرر باز ندانم از فرقت رويت ز دل پر شرر خويش...