در نگاه مولانا تقرب به اولیا تقرب به حق است
انسان کامی و ولیّ واصل، واسطه‌ی افاضات الهی به خلق است. هر کس که از حیث روحی و کمال معنوی به انسان کامل نزدیک‌تر باشد از فیض بیشتری مستفیض می‌گردد....
شنبه، 17 مهر 1395
در نگاه مولانا ستایش اولیاء‌الله، ستایش پروردگار است
مولانا از حسام‌الدین سخن ‌می‌گوید و تا آن جا‌ می‌رسد که هر چه مدح مردان و بزرگان را گفته‌ام ، نیز ستایش حسام‌الدین بوده است، زیرا رجال‌الله همه...
شنبه، 17 مهر 1395
در نگاه مولانا اولیای الهی بنیاد آفرینش و خلقت‌اند
سخن از عهد ازل است، پیش از آن که خلقت مادّی و صوری ما پدید آید. آن دیان دین، (پروردگار) در آب و گل خلقت آدمی نهال عقل می‌کاشت ما کجا بودیم؟ آن...
شنبه، 17 مهر 1395
حکایت‌های قرآن نقد حال ما انسان‌هاست
مولانا می‌گوید: «حکایت‌های ما جلوه‌گاه خود ما و شخصیت ماست. من در ناله‌های خود محو می‌شوم تا در میان بندگان حق به خاک می‌افتم و خود را ناچیز...
شنبه، 17 مهر 1395
بررسی تطبیقی خرد در «شاهنامه» و «الأدب‌الصغیر و الأدب‌الكبیر»
حكیمان ایران باستان به اندرزهای اخلاقی و مضامینی چون خوش اخلاقی، سیاست، زهد، دوستی و به خصوص خرد و خردورزی گرایش شدیدی داشته‌اند. این اندرزها...
پنجشنبه، 15 مهر 1395
جاودانه بودن قرآن و تعالیم آن در نگاه مثنوی
الطاف خداوندی به حضرت مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) وعده داد: ‌ای محمد، اگر تو بمیری، این کتاب (قرآن کریم) نخواهد مُرد و این قرآن و تعالیم...
يکشنبه، 11 مهر 1395
جلوه‌ای معنوی اولیای خدا در نگاه مثنوی
مولانا در ستایش از حسام‌الدین که در حقیقت ستایش از همه اولیای الهی است، می‌گوید:‌ ای ضیاء‌الحق، این تو هستی که به سبب انوار وجودت، مقام و مرتبه...
يکشنبه، 11 مهر 1395
تولی و تبری در مثنوی
«راستان» اشاره به اولیاء‌الله و یاران اهل حق است که باید سر بر آستان آنها نهاد. راستان و مردان کامل می‌توانند کژی‌های ما را به راستی بدل کنند؛...
يکشنبه، 11 مهر 1395
توصیف عظمت و اشرفیت انسان کامل در مثنوی
نور عرشیان و افلاکیان و سایر موجودات ارضی و سماوی، از عظمت و سَطوت نور الهی انسان کامل به حیرت آمده است و مانند ستارگان در نور نیمروزی به زوال...
يکشنبه، 11 مهر 1395
توصیف قرآن در مثنوی مولوی
کلمات و حروف قرآن، ظاهری دارد، اما در ورای این ظاهر، باطنی بس عظیم و گران سنگ دارد. مضمون این سخن به حدیث نبوی اشاره دارد: «ان هذا القرآن اُنزل...
يکشنبه، 11 مهر 1395
تمجید و توصیف انسان کامل و اولیای الهی در مثنوی
عارف بالله یا انسان کامل از جهات شش‌گانه و حواسّ پنج‌گانه رهیده است؛ یعنی او از حیطه محسوسات و حصار مادیات بیرون است و از آن دوری جسته است و...
يکشنبه، 11 مهر 1395
تکاپو برای شناختن ولی نعمتان در مثنوی
مولانا می‌گوید: چرا برای شناخت مردان حق تکاپو نمی‌کنید و چشمان باطن را برای یافتن مردان حق به کار نمی‌گیرید؟ چرا چشم دلتان تو روشن نیست تا مردان...
يکشنبه، 11 مهر 1395
تجلی گاه نور در بیان مولانا
سخن از نور و روشن‌بینی باطنی است که اگر پروردگار بخواهد به عزیزان خود‌ می‌دهد و آن «نور خود» اوست که باطن عزیزان را روشن ‌می‌کند. مثال آن انبیا...
يکشنبه، 11 مهر 1395
تجلی عشق الهی در شکیبایی اولیای الهی
«این گروه» به معنای انسان کامل، انبیا و اولیاست. بردباری آنها، نه فقط امثال تو را، آگاهان را هم گیج کرده است و زیرکان بس بینا را گمراه کرده است....
يکشنبه، 11 مهر 1395
پاسخ مولانا به چرایی تبعیت از اولیاء‌الله
در میان اهل بصیرت، دیده‌وری پیدا کن و سرمشق سلوکت قرار ده که نمی‌توانم اوصاف او را درحیطه‌ی محدود کلمات باز گویم، بس که عظیم‌القدر است. به همین...
يکشنبه، 11 مهر 1395
بصیرت امام و پیشوا در مثنوی
مولانا با استفاده از یک حکم شرعی که شخص نابینا نمی‌تواند پیشوا و امام جماعت شود، می‌گوید: در راه حق هر کسی می‌تواند پیشوا و امام باشد که دارای...
يکشنبه، 11 مهر 1395
اهل‌الله از رحلشتان شادمان‌اند
پیامبر فرمود: هر که مرا از پایان ماه صفر بشارت دهد، مژده‌ی من به او این است که به بهشت خواهد رفت: «من بشّرنی بخروج صفر بشّرتُه باجّنه» و این...
يکشنبه، 11 مهر 1395
اهمیت هم‌نشینی، تبرک و توسّل به اولیاء‌الله در مثنوی
به دنیال خوی و خصلت نیک باش و با افراد خوش‌اخلاق حشر و نشر کن. به این توجه کن که روغم گل، صفت گل را گرفته و خوش بو و معطر شده است. بدین مطلب...
يکشنبه، 11 مهر 1395
اولیای الهی، روشنی حقیقی به هستی‌می بخشند
انسان‌های کامل و اولیای الهی، روشنی حقیقی به هستی ‌می‌دهند و نور ستارگان از روحانیت آنهاست. حاسدان تنگ نظر از درک حقایق محجوب‌اند و حجابی پیش...
يکشنبه، 11 مهر 1395
اولیاء‌الله تحت حضانت خاص الهی‌اند
در این بیات مولانا ظاهراً به این حدیث نبوی نظر دارد که: «الخَلقَ کُلّهُم عَیالُ الله» و شاید به این سخن شبلی اشاره دارد: «الصوفیةُ أطفالُ فی...
يکشنبه، 11 مهر 1395