آن زمان گفتند ترک جان همه

آن زمان گفتند ترک جان همه شاعر : عطار برد سيمرغ از دل ايشان قرار آن زمان گفتند ترک جان همه عزم ره کردند عزمي بس درست عشق در جانان يکي شد صد هزار جمله گفتند اين زمان ما را به نقد ره سپردن را باستادند چست تا کند در راه ما را رهبري پيشوايي بايد اندر حل و عقد در چنين ره حاکمي بايد شگرف زانک نتوان ساختن از خودسري حاکم خود را به جان فرمان کنم بوک بتوان رست از اين درياي ژرف تا بود کاري ازين ميدان لاف نيک و بد هرچ او بگويد آن کنم ذره...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

آن زمان گفتند ترک جان همه

شاعر : عطار

برد سيمرغ از دل ايشان قرار		آن زمان گفتند ترک جان همه
عزم ره کردند عزمي بس درست		عشق در جانان يکي شد صد هزار
جمله گفتند اين زمان ما را به نقد		ره سپردن را باستادند چست
تا کند در راه ما را رهبري		پيشوايي بايد اندر حل و عقد
در چنين ره حاکمي بايد شگرف		زانک نتوان ساختن از خودسري
حاکم خود را به جان فرمان کنم		بوک بتوان رست از اين درياي ژرف
تا بود کاري ازين ميدان لاف		نيک و بد هرچ او بگويد آن کنم
ذره در خورشيد والا اوفتد		گوي ما افتد مگر تا کوه قاف
عاقبت گفتند حاکم نيست کس		سايه‌ي سيمرغ بر ما اوفتد
قرعه بر هرک اوفتد سرور بود		قرعه بايد زد، طريق اينست و بس
چون رسيد اينجا سخن، کم گشت جوش		در ميان کهتران مهتر بود
چون بدست قرعه شان افتاد کار		جمله‌ي مرغان شدند اينجا خموش
قرعه افکندند ، بس لايق فتاد		درگرفت آن بي‌قراران را اقرار
جمله او را رهبر خود ساختند		قرعه شان بر هدهد عاشق فتاد
عهد کردند آن زمان کو سرورست		گر همي فرمود سر مي‌باختند
حکم حکم اوست، فرمان نيز هم		هم درين ره پيشرو هم رهبرست
هدهد هادي چو آمد پهلوان		زو دريغي نيست جان، تن نيز هم
صد هزاران مرغ در راه آمدند		تاج بر فرقش نهادند آن زمان
چون پديد آمد سر وادي ز راه		سايه وان ماهي و ماه آمدند
هيبتي زان راه برجان اوفتاد		النفير از آن نفر برشد به ماه
برکشيدند آن همه بر يک دگر		آتشي در جان ايشان اوفتاد
جمله دست از جان بشسته پاک‌باز		چه پر و چه بال و چه پاي و چه سر
بود راهي خالي السير اي عجب		بار ايشان بس گران و ره دراز
بود خامشي و آرامش درو		ذره‌اي نه شر نه خير اي عجب
سالکي گفتش که ره خالي چراست		نه فزايش بود نه کاهش درو
چون شنودند اين سخن مرغان همه		هدهدش گفت اين ز فرياد شماست