مثل تمام عاشقانت

همیشه بر دل من از تو داغ می‏ماند و باز خانه‏ی دل بی‏چراغ می‏ماند همیشه سینه‏ی من کوچه کوچه تنهایی است

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

محکم و سبز

آن شب تلخ و مه‌‏آلوده که یادش بر باد همه جا دهشت و تاریکی بود ... و غم برگ درختان سپیدار بلند ... داشت می‏رفت از یاد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

غروب هستی

عطر پونه، بوی ریحانهای تُرد در هوای شرجی دم کرده، مُرد در غروب هستی دور از بهار

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

غرور نازک گندم

غرور نازک گندم به داس تا تن داد به روی حوصلۀ سرد سنگها، افتاد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

فراق تو

بر دل من چو می نهی داغ فراق خود چه غم هر چه نهی بنه که من سر با رضات می نهم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

قطره قطره

به موج سیل خیالت چنان خراب شدم برای عبرت آیندگان کتاب شدم دلم گرفته از این تن سیاه و بسته و سرد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

قندیل دعا

این دل امشب آتشی انگیخته ست شوق را با سرکشی آمیخته ست چشم بیدار من امشب ریخته ست

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

کوچه ابری

چشم او منشاء پاکی و صفا، زیبایی‏ست من ندانم غم جانسوز نگاهش از چیست به سرشستند دلش را ز گِل عشق و امید

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

طرح لبخند

پیشانیت خاک را تبرّک می‏بخشید چشمهایت دریچه‏ای سَمت

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

طغیان

برگشته ام از تردید، در پوست نمی گنجم در هر چه به غیر از او، بی اوست نمی گنجم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

عشق را کی می‌‏شود تفسیر کرد

عشق را کی می‏‌شود تفسیر کرد عشق را کی می‏‌شود زنجیر کرد عشق را باید به میدان آزمود

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

قطره شوقی

قطه شوقی داشتم آن را برایت ریختم آبروی شعرهایم را به پایت ریختم رفتی و امام تمام لحظه های انتظار عشق را در حسرت خوب لیاقت ریختم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

صمیمانه تر

آمیزۀ همگونی از احساس و امیدی بی تاب تر از ثانیه های شب عیدی من چون غزل«بیدل» و در قید تکلّف

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

صبح لبخند

ترا با عشق پیوندی معماست طلوع صبح لبخندت تماشاست

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

صبح لبخند و شامگاه اميد

كيست به‏جان خروش افكنده؟ هشياران را ز هوش افكنده ؟ در حُرمتِ سنّتِ رسول‏ا... بُرد يمني به دوش افكنده

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

شرح این ماجرا ...

آندم که تو در لحظه لحظه من تکرار می‏شوی، ... و حرفهایت واژه‏های همیشه نابت در خاک تمام حفره‏های بی روزن من به سان اعجاز رسولی

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

شِکوِه

ناگاه با عروج تو چون روبرو شدیم در انزوای تلخ غریبی فرو شدیم دنبال تو تمام زمان را ورق زدیم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

شهر شب

شهر شب مهتاب را گم کرده است چشم هایم خواب را گم کرده است

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

شبیه آفتاب

شبیه صاعقه، نه ... او شبیه آفتاب بود زلال، روشن و بزرگ، مثل روح آب بود غروب تا که سر گذارد آسمان به دامنش هوا پر از سماع و شور، ماه در شتاب بود

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

با رفتن تو ترانه بی‏‌مفهوم است

با رفتن تو ترانه بی‏مفهوم است منظومه عاشقانه بی‏مفهوم است باید که چو ابر روز و شب گریه کنیم لبخند در این زمانه بی‏مفهوم است

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396