فعالیت و نرمش، پرهیز از تنبلی را به دنبال دارد و پرهیز از تنبلی فرد را برای رسیدن به قله‌های ترقی و پیشرفت آماده می‌کند.

دوری از تنبلی و پرهیز از پُرخوابی، آرامشی وصف‌ناشدنی به جسم و روح هدیه می‌کند. با رعایت ایدئال‌ها زندگی را شاد و سرحال کنیم.

یک انسان زمانی می‌تواند به شادی و شادابی واقعی دست یابد که بدنش را از سُستی و کاهلی نجات دهد.

تنبلی آفت پیشرفت و موفقیت است. پس هر تلاش و رسیدن به موفقیتی باید با شادابی همراه باشد.

سستی و بی‌حالی زاییده تنبلی است و تنبلی بهانه‌ای برای درجا زدن و موفق نبودن.

ورزش کردن جسم را حرکت می‌دهد و مغز را فعال‌تر می‌سازد، پس اگر می‌خواهیم که ذهنمان پریشان نشود، هرگز فراموش نکنیم که ورزش کنیم.

در دین اسلام به ورزش سفارش زیاد شده است؛ چراکه هیچ فردی نمی‌تواند بدون تحرک و شادابی به فردایی موفق بیندیشد.

ورزش کردن یعنی؛ داشتن جسم و بدن سالم. عقل سالم هم جایی نیست جز در بدن سالم.

تحرک نه‌تنها جسم را به تکاپو وامی‌دارد، بلکه ذهن و روحِ انسان را هم پرورش می‌دهد.

ورزش و نرمش برای همه انسان‌ها در هر سنی لازم است به‌خصوص ما نوجوانان که در مرحله رشد هستیم و بدنمان در حال شکل گرفتن است.