یا امام مجتبی، تو را در همان سال‌های سکوت و مصلحت، ذره ذره شهید کردند، جانم فدای سال‌های غربت تو که از طعنه دوستان و شماتت دشمنان، رویت به زردی...

سلام بر پسر فاطمه! که در خاک غریبانه بقیع آرمیده است و آفتاب و ماهتاب، تنها سنگ مزار اویند و سایبان تربتش، بال کبوترانی است که روز و شب بر آن...

امشب چون ستاره‌ای، سرگردانِ آن ماهم که سکوت، سایه بر ذوالفقار کلامش نینداخت و صلح، شمشیر فکرش را به نیام نکشاند.

نامت ای برادر زینب، بر جریده تاریخ، سرور آزادمردان ماند. ترس از ابهت اندیشه‌ات، با دشمنان چنان کرد که حتی خانه‌ات را محل توطئه کردند.

سردار مظلوم عشق! جز تو، کدامین سردار، در مأمن خانه اش آماج ستیز دشمنان شد و کدامین دلاور چون تو، به تیغ توطئه کشته شد؟!

شهادت چهارمین درّ گران‌مایه صدف عصمت، قافله‌سار قافله دیانت و پارسایی را بر دل‌های عاشق تسلیت می‌گوییم.

شهادت اسوه خیر و نیکی، عشق و خوبی، امام حسن مجتبی علیه السلام را بر صاحبان اخلاق حسنه تسلیت می‌گوییم.

در شب شهادت دومین امام مظلوم، نگاهمان به کریمانه‌ترین نام دخیل می‌بندد و دل‌هایمان در ماتم‌زده‌ترین گوشه زمین ـ بقیع ـ سر بر زانوی غم می‌نهد....

فقط خدا می‌داند وقتی عباس علیه السلام تابوت تیرباران شده را بر زمین گذاشت و حسین علیه السلام کفن خونین برادر را کنار زد، زینب کبری چگونه صبوری...

بار سنگین امامت را با جگر سوخته و صبر بی مانند به منزل رساند، خدا می‌داند بی وفایی یاران سست پیمان و فریفته به سیم و زر معاویه چه بر سر دل نازنینش...