ای شررهای غمت گشته شمع حرمت دشمنت هــم نبــود ناامیـد از کرمت تـو جگـر پـاره زهرایی و پاره جگری بعد زهـرا و علـی از همه مظلوم‌تری شهادت...

من جگر پاره زهرایم و پاره جگرم همه را یارم و خود از همه مظلوم‌ترم خانـه‌ام قتلگـه و یـار ستمگر قاتل سوخته از شرر زهر، ز پا تا به سرم شهادت...

مدینه مات از داغ حسن بود طشتی پر از خون باغ حسن بود از پاره های دل، غم او را بخوانید وز صلح او تفسیر عاشورا بخوانید شهادت کریم آل طاها...

روزی که شرار ظلم افروخته شد یک بار دگر حاصل دین سوخته شد از بعد شهادتش حسن را از تیر تابوت و تن و کفن به هم دوخته شد

ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید بر آل علی این همه عصیان مکنید گر لاله نریزید به تابوت حسن شرمی ز رسول، تیر باران نکنید شهادت کریم آل طاها...

جگر صبر کباب بود از صبر حسن گریه ممنوع بود بر سر قبر حسن نه فقط شعلة داغش زده آتش به دلم قبر بی شمع و چراغش زده آتش به دلم شهادت کریم...

بس که پر بود دلش از غم و رنج و محن طشت خون هم جگرش سوزد از داغ حسن همه در غربت آن نور دو عین گریه کنید باید از داغ حسن مثل حسین گریه کنید ...

خیزد از طشت ندا ای خدا و ای خدا اجر و پاداش نبی شده با زهر ادا این همه برگ گل و لاله که در این لگن است پاره های جگر یوسف زهرا حسن است ...

سلام، غریب تر از هر غریب! سلام، مزار بی چراغ، تربت بی زایر، بهشت گمشده! سلام، آتشفشان صبر، چشمان معصوم، بازوان مظلوم، زبان ستمدیده! سلام،...

ای کریم آل طه ! باور کن آسمان، تاب تنهایی نمی آورد و کمرش زیر داغت، خم خواهد شد.