با آب طلا نام حسین قاب کنید با نام حسین یادی از آب کنید خواهید مه سربلند و جاوید شوید تا آخر عمر تکیه بر ارباب کنید فرا رسیدن ماه محرم...

در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند در دل هر عاشقی عباس مأوا می کند هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین ثبت نامش را فقط عباس امضا می کند

قیامت بی حسین غوغا ندارد شفاعت بی حسین معنا ندارد حسینی باش كه در محشر نگویند چرا پرونده ات امضاء ندارد

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم از تو و طفلان تو یاری کنیم کاش ما هم کربلایی می شدیم در رکاب تو فدایی می شدیم

اشکم ز هجر روی تو خوناب شد حسین مویم ز غصه رشته ی مهتاب شد حسین هر جا کنار آب نشستم ز داغ تو از بس که سوختم جگرم آب شد حسین

همواره تجّسم قیام است حسین در سینة عاشقان ، پیام است حسین در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین

بر نیزه ، سری به نینوا مانده هنوز خورشید ، فرا ز نیزه‌ها مانده هنوز در باغ سپیده ، بوته بوته گل خون از رونق دشت کربلا مانده هنوز

عطري كه از حوالي پرچم وزيده است ما را به سمت مجلس آقا كشيده است از صحن هر حسينيه تا صحن كربلا صد كوچه بازكنيد محرم رسيده است

عالم همه محو گل رخسار حسین است ذرات جهان درعجب از کار حسین است دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش یعنی که خدای تو عزادار حسین است

باز محرم رسيد، ماه عزای حسين سينه‌ی ما می‌شود، كرب و بلای حسين كاش كه تركم شود غفلت و جرم و گناه تا كه بگيرم صفا، من ز صفای حسين