بیا از مدینه ای نور چشمان ترم بین که از زهر جفا پاره شد این جگرم چشم من مانده به در کجایی ای جواد من ای عزیز دل من بیا برس به داد من شهادت...

عاقبت از زهر مأمون، پاره شد قلب رضا در میان حجرۀ در بسته، می‌زد دست و پا گه، جوادش را، گهی معصومه، را می‌زد صدا داغ او تا صبح محشر، بر دل...

با نام رضا به سینه ها گل بزنید با اشك به بارگاه او پل بزنید فرمود كه هر زمان گرفتار شدید بر دامن ما دست توسل بزنید

من كیستم گدای تو یا ثامن الحجج شرمنده عطای تو یا ثامن الحجج بالله نمی روم بر بیگانگان به عجز تا هستم آشنای تو یا ثامن الحجج

بر در دوست به امید پناه آمده‎ایم همره خیل غم و حسرت و آه آمده‎ایم چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ‎ایم

امروز که سر بر حرمت می آیم انگار تمام عشق کامل شده است ای ضامن آهو ! به غریبی سوگند دل کندن از این ضریح مشکل شده است

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای آنجا برای عشق شروعی مجدد است

زائری بارانی ام آقا به دادم می رسی ؟ بی پناهم ، خسته ام ، تنها ، به دادم می رسی ؟ گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگیم ضامن چشمان آهوها به دادم...

السلام علیک یا امام الرئوف! سلام بر تو که مهربانی هایت از شمار زائران انبوهت بسیار بیشتر است. امروز، سلام اشکبار ما با سوختن «اباصلت» همراه...

سلام بر تو ای خورشید تابان خراسان که تمام انگورها، مرثیه خوان واپسین لحظات توانَد.