مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

فطر سعید، جان بندگان را به نسیم نوازش و پاداش نیایش می نوازد و آرامش اثیری ایمان و امید را در دل های آنان زنده می کند.

عابدان درگاه، رمضان را در حرم اشتیاق به تجلی یار گذرانده اند و اینک در آستان عید، عارفانه به آبشار بلند لطف او می نگرند که جهان را از بوی عشق...

عید فطر، درخشش تابناک حقیقتی است بر پیشانی سپید صبح سعادت.

عید سترگ فطر، جشن ساده زمینی نیست، بر خاک خفتگان چه می دانند که چه شط زلالی در واژه سه حرفی فطر جاری است؟

عاشقان دانند که عید فطر، حقیقت روشن تکامل بر شاخه های ترد محبت است.

مژده باد عاشقان را که عید معرفت از دریچه های آسمان درآمده است، فرخنده باد این شکوه روشن، این قطره های ژرف لطف که از ابرهای لاهوتی می چکد.

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

فطر، جشن ریاضت و بندگی و نوبت لبخند مهربان یار است. مهربانی بیکران خداوند، اینک در لحظه های خرم فطر، بر سر و روی عاشقان و رازهای نهانی، سراپرده...

رمضان با همه شکوه و قداست، به پایان رسیده است و عاشقان خداوند، با ماه مبارک آسمانی، تودیع کرده اند.