تشنگی لب‌ها، بهانه‌ای است برای سیراب شدن دل‌ها.

بر سر سفره خداوند دعوتیم تا لب از خوردن فرو بندیم؛ چه مهمانی دیگر گونه‌ای.

وقتی دست از نعمت‌های زمین می‌شوییم و روزه می‌گیریم، خدا هر آنچه را در آسمان است، بر ما ارزانی می‌‍کند.

روزه، تمرین صبر است، چه صبورند آنان که در غیر رمضان نیز روزه می‌گیرند.

خدایا! سفره‌های زمین را نمی‌خواهم؛ مرا بر سر سفره‌های آسمان میهمان کن.

در رمضان باید از نو با قرآن تجدید بیعت کرد.

آب که همواره حلال است، بر روزه دار حرام می‌شود. پس روزه دار از سرچشمه‌ای دیگر باید بنوشد.

بهشت، روی زمین است، وقتی رمضان در زمین باشد.

از سحر تا غروب، از خوردن دست می‌کشیم تا هنگام افطار، بر سر سفره خداوند، گواراتر تناول کنیم.

سی جزء قرآن را در سی روز رمضان، از جانب خدا، به قلب خویش هدیه کنید.