کی شود یا رب امام منتظر مهدی بیاید آن ولیّ الله غایب از نظر مهدی بیاید در دل ما آرزویش بر لب ما گفتگویش چشم محرومان بسویش کی ز در مهدی بیاید

بود جمال تو آیینه‌ی خدا مهدی که در جمال تو غیر از خدا نمی بینم نمی کنی ز مراعات حال ما غفلت که این سجّیه به جز از شما نمی بینم

به کسی جز توام ای دوست اُمیدی نبود خوشتر از وعده‌ی دیدار وصل تو نویدی نبود جز نگاه تو که هر غمزده را تسکین است شب حرمان مرا نور امیدی نبود

خوش آن لحظه که آریم به سوی تو نیازی همه پشت سر تو بخوانیم نمازی برد نغمه ی حمدت به هر آیه دل از ما کجایی گل زهرا، کجایی گل زهرا

اگرم نبود دل لایق تو نظری که دلم شده عاشق تو به خدا هستی همه هستم به تو دل بستم به تو دل بستم یا ابا صالح مددی مولا

دست من خسته و دامان تو چشم من و سفره ی احسان تو جمعه ی دیگر دگر از دست رفت طاقت این محتضر از دست رفت

نشوم به جز از تو گدای کسی بی ولای تو من نکشم نفسی که تو لیلای من مجنونی همه هست من دلخونی یا ابا صالح مددی مولا

اى غایب از نظرها کى مى ‏شود بیایى ما را ز غم رها کن بر درد ما دوایى اى حُسن بى نظیرت کرده مرا اسیرت نادیده در کمندم دردا از این جدایى

دیگر دل شیدا زده ام تاب ندارد چشمان به ره مانده من خواب ندارد از بس که دویدم ز پیت یوسف زهرا این پیکر خسته که دگر تاب ندارد

نادیده مجسّم شده ای در بر چشمم آن سان که نظر، بر رخ زیبای تو دارم اندر ظلمات دلم ای خضر طریقت صد شعله به هر شب ز تجلای تو دارم