همه درد و غمم، تو دوای منی تو صفای صفا، تو منای منی تو گل زیبای منی مهدی (عج) تو مه شبهای منی مهدی (عج) یا ابا صالح مددی مولا

بلای عشق تو را من بلا نمی دانم گدای کوی تو را من گدا نمی بینم به هر کتاب توان یافتن نشان از تو کسی به نام تو ناآشنا نمی بینم

ای وصل تو شکیبم ای چشم تو طبیبم بازآ که درد هجران بی تو دوا ندارد فریاد بی صدایم در سینه حبس گشته از بسکه ناله کردم آهم صدا ندارد

خوش آن لحظه ی شیرین که در کعبه درآیی چو پیغمبر اکرم کنار حجر آیی شود دیده ی حجاج همه محو تماشا کجایی گل زهرا، کجایی گل زهرا

سحر نوید دهد صبح نور نزدیک است زمان غم به سر آمد سرور نزدیک است شفق زده است ز مشرق فروغ صبح امید دهید مژده که روز ظهور نزدیک است

به پای گل نرگس بریزید گل یاس بخوانید حضورش همه روضه ی عباس بگویید بگویید ز بی دستی سقا کجایی گل زهرا، کجایی گل زهرا

سینه ای سوخته از آتش هجران دارم سال ها از غم تو سر به گریبان دارم یا که جانم بستان یا به وصالت برسان بیش از اینها نه دگر طاقت هجران دارم

تا کی به فراغ تو کنم گریه شب و روز این دیده گریان که دگر آب ندارد ای روشنی ظلمت و تاریکی قبرم این خانه به جز نور تو مهتاب ندارد

دل خود زده ام گره بر در تو چه شود که رسم بر محضر تو من نا قابل به تو دل بستم نکشی دامان خود از دستم یا ابا صالح مددی مولا

گر به جز یک روز از عمر جهان باقی نماند اندر آن یک روز با فتح و ظفر مهدی بیاید اهل عالم را اگر افکنده عصیان در تباهی غم مخور کز بهر اصلاح بشر...