انسان وقتي به رشد فکر و بلوغ عقل مي رسد که زبانش کاملا مقهور اراده صحيح و انديشه روشن او باشد.

انديشه کردن که چگويم به از پشيماني خوردن که چرا گفتم. «سعدي»

در خوردن حرف، هيچ کس سوء هاضمه نمي گيرد. «چرچيل»

در به کار بردن کلمات دقت کنيم چون ممکن است يک کلمه ما را فرزانه و کلمه ديگر ما را کم خرد معرفي کند. «کنفوسيوس»

زبان يگانه آلت تيزي است که با استعمال زياد، تيزتر مي گردد. «واشينگتن ايروينگ»

زبان آئينه روحيات انساني است. «لايب نيتس»

زبان سرخ سر سبز مي دهد بر باد. «مثل ايراني»

کلمات بايد مانند شير دلير، مانند خرگوش ملايم مانند مار جذاب مانند تير تيز و مانند عصاي فرمانروا که از وسط در دست گرفته شده، موزون باشد. «مثل...

چرا سعادت را در خارج مي جوئيد، سعادت درون خود شماست. «بيوئيوس»

با رجوع مکرر به درگاه خدا ، از پشتوانه ماورايي در موفقيت هايمان بهره مند شويم.