يک کلمه ي جلف و سبک ممکن است مايه ي فرومايگي باشد.

يک کلمه ممکن است کليد سعادت يا بدبختي باشد.

چو بشنوي سخن اهل دل مگو که خطاست / سخن شناس نئي جان من خطا اينجاست (حافظ شيرازي)

خود را بشناس و به روح خويش فرمانروائي کن در اين صورت مي تواني اميدوار باشي که روزي مقتدر و سعادتمند خواهي شد. «تنسون»

در خانواده سعادت را پدر به وجود مي آورد و مادر آن را حفظ مي کند.

سعادت را بايد در بين راه پيدا کرد نه انتهاي جاده چون در آنجا سفر به پايان رسيده و ديگر دير شده است، وقت براي سعادتمند بودن امروز است نه فردا....

سعادت بسته به کار و جسارت است. «بالزاک»

سعادتمند مردي است که از هر خبط و خطائي که از او سر بزند تجربه اي جديد به دست آورد. «سقراط»

سعادت نتيجه ي يک زندگاني عقلاني است. «اسپي نوزا»

سعادت در اين نيست که چقدر توانگريم بلکه در آن است که چقدر از آنچه در اختيارمان هست ، استفاده مي کنيم.