چه نخلها كه در اين خاك خشك بي‌سر شد چه لاله‌ها كه در اين دشت تشنه پرپر شد به لحظه لحظة اين فصل خون و خاكستر چه خاطرات غريبانه‌اي مكررشد گلوله بودو گلو، ناله بود و نعره‌ي تير تفنگ و سنگ و نيرو كه...

چند وقتي بود پسر شانزده ساله‌ام - رضا روزپيكر - جبهه بود. حوالي عيد بود كه آمد. گفت: «مامان به بابا بگوييد امسال چيزي نخرد. خريد امسال را من مي‌خواهم بكنم.» من خوشحال شدم. رضا ديگر براي خودش مردي شده...

جعفريان كه خود جانباز است، اين شعر را به جانبازان تحت درمان در « كلينيك درد » بيمارستان خاتم الانبياء تقديم كرده است. شعر محمدحسين جعفريان كه در قالب نو سروده شده است، « عاشقانه‌هاي يك كلمن! » نام دارد.

عاشقان رفتند و چشم اشكباري ماند ومن از غم بي‌حاصلي‌ها ، كوله باري ماند و من واي من ياراي رفتن داشت روزي پاي من كاروان در كاروان رفتند و باري ماند و من بي‌نهايت بالهاي شوق ، بالايي شدند قامتي گمگشته...

موتورهاي غول پيكر هواپيماي "سي 130 " هوا را مي‌شكافت و بسرعت به پيش مي‌رفت. بساعات برادر بغل دستي‌ام نگاه كردم، عقربه‌ها ساعت 7 را نشان مي‌داد سپس دوباره از پنجره هواپيما به بيرون خيره شدم. هوا تقريبا...

آنچه مشخص كننده دفاع مقدس ما از ساير جنگ‌هاي ميهني است، وجه "جهادي " آن است كه به منزله "تكليف الهي " بر دوش "مجاهد در راه خدا " ست. كسي كه "مومن مسلمان " است، مكلف به "جهاد اكبر " با شيطان درون و "جهاد...

داستانی درباره آخرین نمازیک اسیر ایرانی در دوران اسارت در آخرین ساعات عمرش در این نوشتار مطالعه می فرمایید.

عاشقان به حق، فقيران عارفان اند و در اوصافشان شنيده بوديم که هيچ آنان را تيره نکند و هر تيرگي به آنان صافي شود و در پياله عکس رخ يار بينند و خوشه اي به تحفه چينند و چون چنين اند ، سهمي از بضاعت صيانت دين...

باد مي وزد و ساعات سرخ حماسه را در گوش درختان، نجوا مي کند. من، در باور خيس درياچه ها، پرواز آخرت را پلک مي تکانم. به نيزارهاي خاموش دل مي دهم. اي بزرگ! با ما که اين چنين مچاله خويشتن مانده ايم، از وسعت...

قبولي در رشته پزشکي با رتبه ممتاز در دانشگاه تهران: 1355 شهادت: 22 بهمن 57 مقابل بيمارستان امام خميني تهران، حين انتقال مجروح باد شاخه هاي درخت را تکان مي داد؛ شاخه هايي که هنوز سبک بودند . آسمان آبي...