در دهه ی سی، هورکهایمر دیدگاه نظریه ی انتقادی را بر مبنای مخالفتی مضاعف تعریف می کند: مخالفت با متافیزیک و مخالفت با تحصل گرایی ( که در قالب تجربه گرایی منطقی که مکتب وین به آن داده بود، مورد بحث قرار...

انگاره ای از اندیشه ی سنتی دیالکتیک که به هسته ی روش شناختی مکتب فرانکفورت بدل شد. به طور کلی، این واژه به تأملی ثانوی اطلاق می شود، نوعی قرار دادن تأمل درون چارچوب ارجاعی خاص اش و نیز هدایت آن به

در سنت مارکسیستی که مکتب فرانکفورت با آن پیوند دارد، پراکسیس می تواند به کنش به طور اعم، برای مثال کار، اطلاق شود که بر اهمیت اساسی آن نسبت به شکل های صرفاً نظریِ رابطه با جهان تأکید می شود. اما پراکسیس

شکل سلبیِ این اصطلاح ذاتیِ تعریف آن است: امر ناهمسان نه امر متفاوت، بلکه آن چیزی است که نمی گذارد تا حد همسانی(1) تقلیل یابد، به عبارت بهتر همان چیزی که شکل های اندیشه ی همسان ساز ضرورتاً کنار می گذارند،

میان دو نسل از مکتب فرانکفورت پس از جنگ، گسستی حوا مفهوم ارتباط نمایان است. از دید نویسندگان دیالکتیک روشنگری، ارتباط به شکل ابزاری شده ی زبان فروکاسته می شود و ارتباط گسترشِ هم ارزیِ تجاری تا حوزه ی

فیلسوفان مکتب فرانکفورت با صورت بندی احکام عام یا هنجارهای انتزاعی که بی چون و چرا تحمیل شود، مخالفت نشان می دادند. به علاوه، گفتمان های اخلاقیِ از لحاظ تاریخی معین و مشخص از دید آنان توهماتی است که فقط

در میان نومارکسیستهای معاصر ارنست بلوخ آلمانی جای ویژه ای دارد. فلسفه ی مارکسیستی بلوخ ویژگی خود را مدیون عناصر تاریخی گوناگونی است که وی آنها را از دیدگاهی دیالکتیکی و ماتریالیستی درهم می آمیزد؛ و شاید...

«خواننده، اکنون نگاهت را به سوی سپهر، به سوی من، بگردان... و بگذار در اینجا اندیشه هایت سرگردان شوند در هنر استادی که آن را به جان دوست می دارد.»

فنومنولوژی (پدیدارشناسی) دومین جریان بزرگ فلسفی را تشکیل می دهد که در اتحاد با فلسفه ی زندگی، اما به تقدیری بالتمام دیگر، گسستن با سده ی نوزدهم را موجب گردید. دقیقتر بگوییم، یکی از دو گرایش همانند است...

ایدئالیسم نشان دهنده ی دومین جریان فلسفی است که تفکر نمونه ای سده ی نوزدهم را به سده ی بیستم می کشاند آن را ادامه می دهد. هر چند طی تمامی نخستین ربع قرن حاضر دارای اهمیت بسیار بود، اما اکنون نفوذ آن چنان...