نفسي وقت بهارم هوس صحرا بود شاعر : سعدي با رفيقي دو که دايم نتوان تنها بود نفسي وقت بهارم هوس صحرا بود وان همه صورت شاهد که بر آن ديبا بود خاک شيراز چو ديباي منقش ديدم...

تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود شاعر : سعدي گمان مبر که برآيد ز خام هرگز دود تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود ميان شربت نوشين و تيغ زهرآلود چو هر چه مي‌رسد از دست اوست...

اختراني که به شب در نظر ما آيند شاعر : سعدي پيش خورشيد محالست که پيدا آيند اختراني که به شب در نظر ما آيند گر چه در چشم خلايق همه زيبا آيند همچنين پيش وجودت همه خوبان...

به بوي آن که شبي در حرم بياسايند شاعر : سعدي هزار باديه سهلست اگر بپيمايند به بوي آن که شبي در حرم بياسايند دگر چه چاره که با زورمند برنايند طريق عشق جفا بردنست و جانبازي...

نشايد که خوبان به صحرا روند شاعر : سعدي همه کس شناسند و هر جا روند نشايد که خوبان به صحرا روند نه انصاف باشد که بي ما روند حلالست رفتن به صحرا وليک چو خواهند جايي...

اگر تو برشکني دوستان سلام کنند شاعر : سعدي که جور قاعده باشد که بر غلام کنند اگر تو برشکني دوستان سلام کنند ز دست دوست نشايد که انتقام کنند هزار زخم پياپي گر اتفاق افتد...

خوبرويان جفاپيشه وفا نيز کنند شاعر : سعدي به کسان درد فرستند و دوا نيز کنند خوبرويان جفاپيشه وفا نيز کنند صيد را پاي ببندند و رها نيز کنند پادشاهان ملاحت چو به نخجير...

اين جا شکري هست که چندين مگسانند شاعر : سعدي يا بوالعجبي کاين همه صاحب هوسانند اين جا شکري هست که چندين مگسانند کاين هيچ کسان در طلب ما چه کسانند بس در طلبت سعي نموديم...

شوخي مکن اي يار که صاحب نظرانند شاعر : سعدي بيگانه و خويش از پس و پيشت نگرانند شوخي مکن اي يار که صاحب نظرانند من نيز بر آنم که همه خلق بر آنند کس نيست که پنهان نظري...

تلخست پيش طايفه‌اي جور خوبروي شاعر : سعدي از معتقد شنو که شکر مي‌پراکنند تلخست پيش طايفه‌اي جور خوبروي کاينان به دل ربودن مردم معينند اي متقي گر اهل دلي ديده‌ها بدوز...