ميکند باز جلوه در گلزار | | نفخات نسيم عنبر بار |
شادي پار و عشرت پيرار | | باز بر باد ميدهد دل را |
دم عيسي است در نسيم بهار | | دست موسي است در طليعهي صبح |
کرد منسوخ طبلهي عطار | | ناسخ نسخهي صحيفهي باغ |
چون عرق کرد عارض دلدار | | روي گل زير قطرهي شبنم |
سرو مجنون شيوهي گلنار | | سبزه متفون طرهي سنبل |
زان ميان بيدمشگ جسته کنار | | غرقه در جوي گشته نيلوفر |
غنچه بگشاد نافههاي تتار | | تا گرد زد بنفشه طرهي جعد |
متمايل نه مست نه هشيار | | سرو و سوسن ز عطف باد سحر |
ساقيا خيز و جام باده بيار | | لاله بشکفت و باده صافي شد |
وقت خود را به ناي و ني خوشدار | | فصل گل را به خرمي درياب |
ميسرا هر دمي سنائي وار | | دست در زن به دامن گل و مل |
پس از اين گوش ما و حلقهي يار» | | «بعد از اين دست ما و دامن دوست |
در چمن نعره برکشيد هزار | | بر سمن نعره برگشاد تذرو |
گشت از نالهي چکاوک و سار | | شد ز آواز طوطي و دراج |
راغ پر لحنهاي موسيقار | | باغ پر پردههاي موسيقي |
مدح سلطان همي کند تکرار | | بلبل از شاخ گل به صد دستان |
ناصر شرع احمد مختار | | جم ثاني جمال دنيي و دين |
آن جهان را پناه و استظهار | | پادشاه جهان ابواسحاق |
شاه دريا نوال کوه وقار | | خسرو تاج بخش تخت نشين |
آسمانيست آفتاب شعار | | آفتابيست آسمان رفعت |
منجقش را ستاره در زنهار | | چتر او را سپهر در سايه |
زبدهي حاصلات هفت و چهار | | عرض از مبدعات کون و مکان |
برتر از هفت کوکب سيار | | قبهي بارگاه ايوانش |
رزم را همچو حيدر کرار | | بزم را همچو حاتم طائي |
رمح او چيست ابر صاعقه بار | | تيغ او چيست برق حادثهزاي |
رايتش اژدهاي شير شکار | | بيرقش شير اژدها پيکر |
زويکي مرد و صد هزار سوار | | زويکي راي و صد هزار سپاه |
گرم گشت آفتاب را بازار | | پرتو راي اوست آنکه از او |
عقل کف خفته بخت او بيدار | | جرم خور تيره راي او روشن |
راي خسرو بر آن گرفت قرار | | ذال با نون و دال از هجرت |
اين عمارت بنا کند معمار | | کز پي روز بار و بزم طرب |
گفت از عجز يا اولي الابصار | | وهم چون ديد طرح او از دور |
وين چه نقشيست آسمان کردار | | اين چه رسميست بيکران وسعت |
بر زمين گشته بر چنين پرگار | | عقل کل يا مهندس فلکست |
عقل باور نکردي اين گفتار | | گر کسي شرح اين بنا گفتي |
عقل حس را کجا کند انکار | | ليک چون ديده ديد و حس دريافت |
حبذا اي به وضع دار قرار | | مرحبا اي به طرح خلد برين |
شکل تو دلربا چو طلعت يار | | صحن تو جانفزا چو صحن بهشت |
نوح ز يبد سرات را نجار | | روح شايد بنات را بنا |
سقفهاي تو آسمان کردار | | شمشههاي تو آفتاب شعاع |
از زلازل چو گنبد دوار | | طاق اعلات تا ابد ايمن |
نصرت و فتح بر يمين و يسار | | نقش ديوارهاي را دايم |
اختران تختههاش را مسمار | | آسمان بر در تو چون حلقه |
نسر طائر در او پرستووار | | شايد ار زانکه آشيانه کند |
همت شاه شمهاي اظهار | | ميکند اين عمارت عالي |
در اقاليم ديدهاي بسيار | | ايکه آثار خسروان زمين |
بر تو تا کشف گردد اين اسرار | | اين عمار نگر بديدهي عقل |
فانظرو افانظرو اليالاثار | | آن آثاره تدل عليه |
طرب عاشقان خوش گفتار | | تا غم عشق دلبران باشد |
طلب نيکوان شيرين کار | | اهل دل تا کنند پيوسته |
اندرين تختگاه با مقدار | | اندرين بارگاه با تعظيم |
روز و شب عيش ساز و باده گسار | | سال و مه کامران و شادي کن |
سال عمرت برون ز حد شمار | | دور حکمت فزون ز حصر قياس |