سفر به یاد ماندنی را با همسفر خوب تجربه کنید

اگر دوست دارید که سفر برای شما بیاد ماندنی باشد و سالیان سال در ذهن شما بماند، با افراد شوخ طبع و خوش اخلاق سفر کنید.
 

روزها به سرعت در حال گذر کردن هستند و می‌توان صدای بادهای بهاری را شنید. هر چقدر به زمان عید نزدیک تر می‌شویم، حس و حال سفر کردن بیشتر و بیشتر خواهد شد. سفر کردن های که گاهی برای گشت و گذار است و گاهی هم برای صله رحم و بازدید از اقوام است. هر کدام از این دو نوع که باشد، ارزشمند است. سفر کردن می‌تواند بسیاری از مشکلات روحی شما را حل کند و باعث آرامش شما شود. پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله و سلم) فرمودند؛ مسافرت کنید تا سالم و تندرست بمانید و بهره‌ها نصیب تان گردد. [1] 
 

اگر شما اهل سیر و سیاحت هستید و می‌خواهید برای سفر کردن آماده شوید باید به نکاتی توجه داشته باشید تا خاطرات خوشی برای خودتان بجای بگذارید.
 

بسیاری افراد اعتقاد دارند که برای داشتن اوقاتی خوش در سفر، مهم‌تر از مقصد سفر و امکانات تفریحی آن، همسفر شدن با اشخاصی است که به اصطلاح خوش مشرب و خوش سفرند و با آن‌ها حسابی به آدم خوش می‌گذرد.در کنار خوش سفر بودن باید خصوصیت متدین بودن را نیز داشته باشد تا به دین شما آسیب نرسد. چون مهمتر از لذت بردن دنیایی این است که به آخرت شما آسیبی نرسد. اگر انتخاب خوبی داشته باشید و جوانب را در نظر داشته باشید باعث خواهد شد تا سفر خوبی را تجربه کنید. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیثی می‌فرماید: همسفرت را بیاب و بشناس؛ آن‌گاه سفر کن. ایشان در وصیت شان به حضرت علی(علیه السلام) فرمودند: ای علی! به تنهایی سفر نکن، چرا که شیطان، همراه تنهاست. همچنین فرمودند: بدترین مردم کسانی‌ هستند که به تنهایی سفر کنند.[2]
 

سفر باعث می‌شود تا روح شما احساس آرامش و شکوفایی پیدا کند ولی این آرامش کوتاه مدت است و تا زمان خاصی انقضا دارد. اما عبادت کردن و راز و نیاز کردن با خدا یک وسیله ای است که آرامش خاص تری به همراه خود دارد. نباید به سفری برویم که به دین ما و عبادت ما آسیب برسد. اگر می دانید که سفر انتخاب شده باعث خواهد شد تا نتوانید با معبود خود ارتباط داشته باشید، آن سفر را ترک کنید.  امام علی (علیه السلام) فرمودند: انسان نباید به سفری برود که در آن بر دین و نماز خود احساس خطر و آسیب نماید.[3]
 

اهداف افراد برای سفر کردن متفاوت است و هر کسی با یک دیدگاه خاصی به سفر می‌رود. گروهی هستند که می‌خواهند مشکلات روزانه خود را با سفر کردن مخفی کنند. عده ای هم هستند که به دنبال کسب روزی حلال هستند، سفر آنها مقدمه ای است برای اینکه معاش زندگی خود را تقویت کنند. گروه دیگری هم هستند که سفر می‌کنند تا کسب علم و دانش کنند. در واقع سفر کردن یک نعمتی است که چند جهت دارد و شما می توانید هر کدام از جهاتی را دوست دارید انتخاب کنید. 

امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: انسان عاقل جز برای یکی از سه چیز مسافرت نمی‌کند: یا برای نیل به معارف الهی و ذخیره برای روز معاد، یا جهت درآمد و تحصیل معاش و یا برای سیاحت و سرور در غیر امور حرام و نامشروع.[4]
 

لاف دوستی را بسیاری از افراد می‌زنند اما دوست واقعی نیستند. شما می‌توانید در سفر به باطن این افراد پی ببرید و بفهمید که چگونه آدمی هستند. شخصیت آدم ها را می‌توان در سفر کردن شناخت و پی برد که چه موجودی هستند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند؛ سفر (در حقیقت) یک محک و میزان شناسایی مردمان است! (در مسافرت حقیقت و باطن اشخاص آشکار می‌گردد) [5] 

داستان: یکی از دوستانی که ادعای خوب بودن در همه زمینه ها را داشت و نزد ما هم جایگاه خوبی داشت را برای سفر کردن انتخاب کردیم تا اینکه به حقیقت ذات او پی ببریم. شخصیت واقعی این فرد را در سفر شناختیم و تصمیم گرفتیم که فاصله را با او بیشتر کنیم. چون شخصیت مغرور و بی مبالاتی در سفر داشتند و هیچگاه قبل سفر این خصوصیات را در او ندیده بودم. 
 

اگر دوست دارید که سفر برای شما بیاد ماندنی باشد و سالیان سال در ذهن شما بماند، با افراد شوخ طبع و خوش اخلاق سفر کنید. چون خوش اخلاق بودنش سبب می‌شود تا باعث اذیت شما نشود و شوخ بودنش عاملی برای لذت بردن بیشتر از سفر خواهد بود. امام رضا (علیه السلام) فرمودند: سه خصلت در سفر نشانة مروّت و جوانمردی است: توشه و ساز و برگ خود را در اختیار همسفران قرار دادن، اخلاق و رفتار خوش داشتن و مزاح و شوخی‌های خالی از گناه.[6]

پی نوشت :
[1] محمدحسین درایتی و دیگران، مواعظ عددیة،قم؛ موسسه فرهنگی دار الحدیث، صفحة ١٢
[2] اصول کافی، جلد 8، صفحه 303
[3] وسائل، جلد ٨، صفحة ٢٤٩
[4] المحجَّة‌البَیضاء، جلد ٤، صفحه ٥٦ ـ ٥٥
[5] فضل‌بن‌حسن طبرسی، مکارم‌الاخلاق، قم: انتشارات حبیب، صفحه ٢٤٠
[6] الخصال، جلد ١، صفحه ١٥٧