مولا! بوی غربت، گریبان شب را گرفته است. نخلستان‌ها از اندوه فردا زانو زده‌اند. امشب هیچ آوازی را نفس خواندن نیست. شهادت امام علی علیه السلام...

مولا! ماه از زمین فاصله گرفته است. امشب ماه، دوردست‌ترین نقطه آسمان است. گویا ماه هم دل دیدن زخم خورشید را ندارد! شهادت امام علی علیه السلام...

مولا! شب، شبی دیرپاست. شب، بوی ستاره نمی‌دهد، کوچه‌ها پر از دلهره‌اند و شهر، دلشوره‌ای بزرگ دارد. تاریکی فراگیر شده است. شهادت امام علی علیه...

مولا! جهان، سراسیمه گوش فرا می‌دهد خبر یتیمی‌اش را. کدام حنجره ای تاب آواز این داغ بزرگ را دارد؟ شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد.

مولا! بعد از تو زمین، زمان‌های طولانی تلخی را سپری می‌کند و حنجره‌ها سال‌هاست که تنها آوازهای تلخ می‌خوانند. شهادت امام علی علیه السلام تسلیت...

مولا! تا فرو ریختن آسمان، ثانیه‌ای فاصله نداریم؛ پلک وا کن. اگر تو نباشی، طاعون کفر، کوفه را خواهد بلعید! شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد.

مولا! بی شک، بعد از تو تشنگی سال‌های نیامده فراوان است. بی شک بعد از تو، تنهایی پشت پلک‌های زمین جریان خواهد یافت. شهادت امام علی علیه السلام...

مولا! چونان پرنده‌ای رها، به سوی افق‌های دوردست نظر داری. دنیا را به دنیا وا می‌گذاری و دل بند دلبستگی‌های زودگذرش نیستی. شهادت امام علی علیه...

مولا! بعد از تو، کوفه با صدای پای عاشقانه کدام شب، رو به خوابی آرام فرو رود و ماه، از پیشانی کدام خورشید، در شب ظلام طلوع کند؟ شهادت امام علی...

مولا! آفتاب، خوب می‌داند که فردایش زخمی‌ترین فرداها خواهد شد. خوب می‌داند که فردا، فردای اندوه است و فردای تلخ کامی. خوب می‌داند که آغازش را...