پنجره دل را به سحرهای سپید «ابوحمزه» می‌گشاییم و به آسمان پر ستاره «افتتاح»؛ تا برگ‌های زرد گناه، به اعجازِ بارانِ مغفرتِ خداوندی، از تنِ خواب...

ای ماه عاشقی، از برکت لحظه‌های صمیمانه‌ات، دل‌هایمان تا همسایگی خانه دوست پر می‌گیرند و از آبی آرام رحمت او سرشار می‌شوند.

بارالها! آمده ام در پرتو رمضان، تمام اجابت نشده‌های قدیم را برایم مستجاب کنی.

رمضان که می‌آید، خلوتکده‌های آبی شب، دریاترین غزل‌ها را می‌سرایند. دست‌ها بوی خوش مفاتیح می‌دهند و تسبیح. رمضان که می‌آید، شیرینی سحرهای مناجات،...

ای فصل رویش خصلت‌های ناب و ای ماه معراج فطرت‌های پاک! قدومت مبارک!

رمضان، ماه صعود به آسمان معرفت و جاده‌ای هموار برای نیل به مقصود است.

این روزها خدا، دروازه‌های آسمان را به ما نشان خواهد داد و دست‌های لبریز دعای ما را در کهکشان‌ها جاری خواهد کرد.

رمضان یعنی گشوده شدن درهای رو به قرآن، یعنی تشنگی برای دریافت حقایق آسمانی.

سلام بر موسم بی‌شباهتی که عزیمتش را اشک حسرت می‌باریم و پشت سرش، با گریه‌های دل تنگی خویش، آب می‌ریزیم تا زودتر بازگردد.

رمضان، فصل شکفتن غنچه‌های ناشکفته و دوباره شکفتن گل‌های پژمرده، حکایت التیام بال‌های شکسته و روایت بارش باران است بر دل تفتیده زمین.