عرفه را دریابیم که آخرین سایبان روزهای تفتیده از گناه ماست.

عرفه، آخرین کشتی نجات است برای آنان که در شب قدر از توفان گناه به دامن ناامن کوه ها پناه برده اند.

عرفه، سکوت ما را ترجمه می کند آن گاه که در دل، توفان پشیمانی و در سر تمنای آمرزش داریم.

بیایید دست های سردمان را رو به خورشید مغفرت الهی بگیریم و از بخشش بی انتهای آن بهره مند شویم.

بار الها‍ مپسند که امروز در حضور تو دست به آسمان برداریم و فردا بی حضور تو پای ما در زمین گناه فرو رفته باشد.

سکوت که می کنی، صدای بال فرشتگان را می شنوی که دسته دسته برای بالا بردن دعاها فرود می آیند. سکوت کن تا هنگام استجابت دعایت صدای خدایت را بشنوی....

عرفه، بیابان آرزوهای ماست. سرسبز شدن بیابان آرزوهایت با باران معرفت مبارک.

فرشتگان، بال هایشان را به انتظار حضور تو گسترده اند. نشستن تو بر بال ملائک شیرین باد.

دعا مرغ سبکبالی است که از فرش به عرش می رود. گوارایت باد! لحظه ای که آن را آفریدی و تو را به عرش رساند.

سراپا شوقیم و شور استجابت. دعاهایمان جان ما را شیرین کرده است. این شیرینی بر هر روز عمر ما گسترده باد!