بدحجابی، قبح و زشتی گناه را از بین می‌برد و باعث رواج گناهان دیگر می‌شود.

خودآرایی و جلوه‌گری و ارائه پوشش غیرمتعارف، افکار و حواس افرد را به خود مشغول می‌کند و فشارهای فراوانی را بر روح و روان افراد وارد می‌سازد.

زنی که حجاب و عفت را رعایت نکند هم خود را در معرض تشتت‌های فکری و روحی قرار می‌دهد و هم باعث ایجاد اختلالات و پراکندگی در افکار دیگران می‌شود.

در جامعه‌ای که بدحجابی و زینت‌آرایی رواج پیدا می‌کند جامعه از رشد و تعالی و فعالیت‌های سالم باز می‌ماند.

یک زن کامل و زنی که به ارزش‌های بالاتر می‌اندیشد، بی‌نیاز از خودنمایی و ارزش‌های پست و ذلیل‌گونه است.

اگر زن از حصار محکم پوشش درآید، در معرض دیده‌های آلوده و قلوب منحرف قرار می‌گیرد و آرامش خود را از دست می‌دهد.

تظاهر به بدحجابی نشانه پای‌بند نبودن و بی‌مبالاتی فرد به احکام و اعتقادات اسلامی است.

بدحجابی علاوه بر اینکه خود یک ناهنجاری اجتماعی به شمار می‌آید و جامعه را به بی‌بندوباری می‌کشد، زمینه‌ساز بسیاری از زشتی‌های اخلاقی نیز هست.

مدپرستی، هواپرستی می‌آورد.

جامعه‌ای که هر روز مد جدیدی را به شکل‌های گوناگون بپذیرد، دچار بسیاری از بیماری‌های اخلاقی چون: غرور، تکبر، عصیان، قساوت قلب و فخرفروشی خواهد...