امام جواد علیه‏ السلام اندکى بالاتر از مسجدى که در منى هست از مرکب خویش پیاده مى ‏شد و به طرف جمره جایى که امام زین‏ العابدین علیه ‏السلام سنگ مى‏ زد متوجه مى‌‏شد تا سنگ به جمرات بزند، به حضرت گفته شد: چرا اینجا پیاده شدید؟ امام جواد علیه ‏السلام فرمودند:
إنَّ هـهُنا مَضـْرَبُ عَلىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیهما السلام وَ مَضْرَبُ بَنى هاشِمٍ وَ أَنَا اُحِبُّ أنْ أمْشِىَ فى مَنازِلِ بَنى هاشِمٍ.

على بن مهزیار گوید:
رَأیْتُ أباجَعَفرٍ علیه‏السلام یَمْشى بَعْدَ یَوْمِ النَّحرِ حَتّى یَرْمِىَ الْجَمْرَةَ، ثُمَّ یَنْصَرِفُ راکِبا، وَ کُنْتُ أراهُ ماشِیا بَعْدَ ما یُحاذِى الْمَسْجِدَ بَمِنى.

حرز امام جواد علیه السلام چنین است:
یانـُورُ یا بُرهـانُ یا مُبینُ یا مـُنیرُ یا رَبِّ اکْفِنى الشُّرُورَ وَ آفاتِ الدُّهُورِ وَ أَسأَلُکَ النَّجاةَ یَومَ یُنْفَخُ فِى الصُّورِ.

عبداللّه‏ بن زرین گوید:
کُنْتُ مُجاوِرا بِالْمَدینَـةِ مَدینَةِ الرَّسُولَ صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله وَ کانَ أبُوجَعْفَرٍ علیه ‏السلام یَجیى‏ءُ فى کُلِّ یَوْمٍ مَعَ الزَّوالِ اِلىَ‏الْمَسجِدِ، فَیَنْزِلُ فِى الصَّحْنِ وَ یَصیرُ اِلى رَسُولِ‏اللّه‏ صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله وَ یُسَلِّمُ عَلَیْهِ وَ یَرْجِعُ اِلى بَیْتِ فاطِمَةَ علیهاالسلام فَیَخْلَعُ نَعْلَیْهِ وَ یَقُومُ وَ یُصَلّى.

قاسم بن صیق گوید:
ما رَأیْتُ أحَدا کانَ أشَدُّ تَشْدیدا فى‏الظِّلِّ مِنْ أَبى‏جَعْفَرٍ علیه‏السلام کانَ یَأمُرُ بِقَلْعِ الْقُبَّةِ وَالحاجِبَین إذا أحْرَمَ.

تسبیح امام ‏جواد علیه‏السلام در دوازدهم و سیزدهم ماه چنین بود:
سُبْحانَ مَنْ لایَعتْدَى عَلى أهْلِ مَمْلَکَتِهِ، سُبْحانَ مَنْ لایُؤاخِذُ أهْلَ الْأرْضِ بِألْوانِ الْعَذابِ، سُبْحانَ اللّه‏ِ وَ بَحَمْدِهِ.

امام جواد علیه السلام به هنگام سفر این گونه دعا می فرمودند:
[بِسْمِ اللّه‏ِ الرَّحَمْنَ الرَّحیمِ] أللّهُمَّ أُریدُ سَفَرا فَخِرْ لى فیهِ، وَ أَوْضِحْ لى فیهِ سَبیلَ الرَّأْىِ وَ فَهِّمْنیهِ، وَافْتَحْ عَزْمى بِالإسْتِقامَةِ، وَ أَفِدْنى جَزیلَ الْحَظِّ وَالْکَرامَةِ، وَ أکْلَأنى بِحُسْنِ الحِفْظِ وَالْحِراسَةِ...

امام جواد علیه‏السلام در دعاى قنوت می فرمودند:
أللّهُمَّ مَنائِحُکَ مُتـَتابِعَةٌ وَ أیادیکَ مُتَوالـِیَةٌ وَ نِعَمُکَ سابِغَةٌ وَ شُکْرُنا قَصیرٌ، وَ حَمْدُنا یَسیرٌ وَ أنْتَ بِالتـَّعَطَّفِ عَلى مَنِ اعْتَرَفَ جَدیرٌ...

امام جواد علیه‏السلام در دعاى قنوت می فرمودند:
أللّهُمَّ أنْتَ الْأوَّلُ بِلا أَوَّلِیَّةٍ مَعْدُودَةٍ وَ الاْخِرُ بلاآخِریَّةٍ مَحْدوُدَةٍ، أنـْشَأْتَنا لالِعِلـَّةٍ إقـْتِسارا، وَاخْتَرَعْتَنا لالِحاجَةٍ إقْتِدارا، وَ اْبتَدَعْتَنا بِحِکْمَتِکَ إخْتیارا...

امام جواد علیه السلام در دعا این گونه به درگاه الهی عرضه می داشتند:
أللّهُمَّ رَبَّ الْأرْواحِ الْفانِیَةِ، وَ الْأجْسادِ الْبالِیَةِ، أسْألُکَ بِطاعَةِ الْأرْواحِ الرّاجِعَةِ اِلى أحِبـّائِـها ... صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى، وَالْیقینَ فى قَلْبى، وَ ذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ عَلى لِسانى وَ عَمَلاً صالِحا فَارْزُقْنى.