ته سر ورزان مو سودای ته ورزان گریبان بلرزان وا ته لرزان کفن در کردنم صحرای محشر هران وینان احوال ته پرسان

برندم همچو یوسف گر بزندان ویا نالم زغم چون مستمندان اگر صد باغبان خصمی نماید مدام آیم بگلزار تو خندان

دلم از دست ته نالانه نالان اندرون دلم خون کشته پالان هزاران قول با ما بیش کردی همه قولان ته بالان بالان

عزیزا ما گرفتار دو دردیم یکی عشق و دگر در دهر فردیم نصیب کس مباد این غم که ما راست جمالت یک نظر نادیده مردیم

بیا تا دست ازین عالم بداریم بیا تا پای دل از گل برآریم بیا تا بردباری پیشه سازیم بیا تا تخم نیکوئی بکاریم

بوره کز دیده جیحونی بسازیم بوره لیلی و مجنونی بسازیم فریدون عزیزم رفتی از دست بوره کز نو فریدونی بسازیم

بوره سوته دلان با ما بنالیم زدست یار بی پروا بنالیم بشیم با بلبل شیدا به گلشن اگر بلبل نناله ما بنالیم

خوش آن ساعت که دیدار ته وینم کمند عنبرین تار ته وینم نوینه خرمی هرگز دل مو مگر آن دم که رخسار ته وینم

الهی دشمنت را خسته وینم به سینه اش خنجری تا دسته وینم سر شو آیم احوالش بپرسم سحر آیم مزارش بسته وینم

ز حال خویشتن مو بی‌خبر بیم ندونم در سفر یا در حضر بیم فغان از دست تو ای بی‌مروت همین ذونم که عمری دربدر بیم