قفس تنگ فلک، جای پرافشانی نیست یوسفی نیست در این مصر که زندانی نیست صائب تبربزی

قلب هر خاکی که بشکافد، نشانش عاشقی ست هر گلی که غنچه زد، نامش شقایق می شود خلیل ذکاوت

قیاس امروز گیر از حال فردا که هست امروز تو فردای دیروز عرفی

قطره ای کز جویباری می رود از پی انجام کاری می رود

قدر و بهای مرد نه از جسم فربه است بل قدر مردم از سخن و علم پر بهاست ناصر خسرو

قرض است کارهای بدت نزد روزگار یک روز اگر ز عمر تو ماند ادا کند شفایی کاشانی

قضا رفت و قلم بنوشت فرمان تو را جز صبر کردن چیست درمان ویس و رامین

قطره‌ی اشکیم اما در درون دل نهان گر به سوی دیده ره یابیم دریا می‌شویم مسکین بخارایی

فراموشم مکن چون من فراموشت نخواهم کرد تو در من آتشی هستی که خاموشت نخواهم کرد

فرض ایزد بگذاریم و به کس بد نکنیم آنچه گویند روا نیست نگوییم رواست حافظ