یار همایون منظرم، آخر در آید از درم امید خوش می‌پرورم، زین نخل باری می‌رسد «مفتون» منال از یار خود، گر بر تو گاهی تلخ شد کز گل بدان لطف و...

ای دل بشارت می‌دهم، خوش روزگاری می‌رسد یا درد و غم طی می‌شود، یا شهریاری می‌رسد گر کارگردان جهان، باشد خدای مهربان این کشتی طوفان زده، هم...

علم به دوش بگیر ای سوار صبح امید که چشم عالم وآدم بر این علمداری است از آن زمان که تو رفتی بهار خشکیده است دل زمانه تَرَک خورده، تشنه ی یاری...

امیر بى قرینه کى مى آیی؟ کشم ناله ز سینه کى مى آیی؟ عزیزم فاطمه چشم انتظاره سحر خیز مدینه کى مى آیی؟

برای دیدن روی تو ناله ها دارم خوشم اگر چه غریبم ولی تو را دارم تمام سوز دل من ز ناله های شماست ز درد هجر تو سوز ی در این صدا دارم

این جمعه هم گذشت و خبر از شما نشد من منتظر نشستم و دردم دوا نشد کردم دعاکه یوسف زهرا ببینمت آقا چه شد که حاجت قلبم روا نشد

حرف هجران شده بسیار به هم ریخته‌ام باز از دوری دلدار به هم ریخته‌ام کاش ای کاش فقط نیمه نگاهی می‌کرد به منِ عاشق بیمار ... به هم ریخته‌ام

الا امیر سحر ای مسافر صحرا امید وصل تو را بین هر دعا دارم به کام خویش چشیدم غم جدایی را نشان رحمتی از یار آشنا دارم

آدینه‌ی موعود تو کی می‌رسد از راه؟ دارم دعای عهد می‌خوانم نمی‌آیی؟ کاش این غروب جمعه‌ها را من نمی‌دیدم محض رضای بغض چشمانم نمی‌آیی؟

بوی ظهور می‌رسد از کوچه‌های ما نزدیک‌تر شده به اجابت دعای ما دیگر دو بال آرزویمان شکسته است از انتظار پر شده حال و هوای ما